معصوم سنڌي

سَنهي سُئي سُبيو، مون مارن سين مَن، هڻي کڻي حِلم جا، تهه وڌائون تن، ڪيئن ٽوپايان ڪَنُ، اباڻي ابر ريءَ

ڳنڊڻ سارو ڏينهن، ڇنڻ مور نه سکيا

وري آ جنوري جانا

سسکیاں کس زبان میں لکھوں.. کہ آج الفاظ آبدیدہ ہیں...

قسمتون، ڪوششون، همتون، هجتون، دوستيون، دشمنيون، هانوَ هڙني ڇنا، نانوَ ڪهڙا ڳنهان، جانِ جانا بنا،

ڇو!عمر گنوايون مفت هي ساري

اسين بيٺا آهيون لوهه لڳا

ايجها ڪم ڪريجي، جنهن وچ الله آپ بڻيجي

روڪ، جي روڪي سگهين آواز کي

امر! جا تو مل عيد، سا اسان سوءِ ورتي سومرا! ويئي ويچارن وسري، خوشي ۽ خريد، سڪڻ ڪيا شهيد، مارو جي ملير جا

ڇو! عمر گنوايون—مفت هي ساري

ڇو! عمر گنوايون—مفت هي ساري

شڪ شبها سڀئي لاٿم، پاڻ سڃاڻڻ ساڻ يقين !

جلي جلي ٿو ڪيان اجالو، لڇي لڇي ٿو چوان جمالو

”سنڌ سلامت“ ذريعي ڏيهه توڙي پرڏيهه ۾ رهندڙ سنڌين کي ”عيد“ جون واڌايون

تنهنجي دنيا سڀ رنگ سانول منهنجي دنيا هيکل وياڪل

تنهنجي دنيا سڀ رنگ سانول،

تنهنجا پير چمان، ڌرتي منهنجي مائڙي! ڀاڪر پايان ڀاءُ سان ماڻهو ماڻهو سان آئون نه ٻيو ڄاڻان مذهب منهنجو ماڻهپو

ڏي خبر کنياتل کري، منهنجو يار ڪڏهن ايندو اوتاري

نه سي وونئڻ وڻن ۾، نه سي ڪاتياريون، پسيو بازارون، هينئڙو مون لوڻ ٿئي