سارنگ جويو

گولو توءِ غلام، جي تو سِکي فارسي، اُ ڃيو تان آبُ گُهري، بُکيو تان طعام، عامن سَندو عام، خاصن منجهان نه ٿِئي.

سنڌ مقدس عقيدو ۽ ايمان آ، سنڌ انجيل، گيتا ۽ قرآن آ، سنڌ خالق، خُدا، رام، رحمان آ، سنڌ جيئري، مُئي آ اَجهو ۽ اَمن، پاڻ کي هاڻ آزاد گهرجي وطن

نڪتو لَڪَ جي اوٽَ مان مُکڙو ڪو معصومُ، مَنَ کي ڇا معلومُ گهائي ويندو گُهورَ سان. ( تاج جويو)

ايءُ مانجهيائين مرق، وجهن تان نه فرق، رُڪ وهندي راند ۾

هڻڻ هڪلڻ ٻيلي سارڻ،

مندر ۽ مسجد ۾ ٻري هڪ ئي ڏيئو، ته پوءِ ڇاکنئون آهي خلل پيو روحل هن خلق ۾.(روحل فقير)

نِوڙت ڪرين ٿو نِم جي، ته ڪنڊو ڪنهن ڪيو، جي اسلام آيو الله کان ته ڪُفر ڪنهن ڪيو،

پپر ۾ پرميشور، ته ٻٻر ۾ ڪو ٻيو،

ڌرتي جتي مان پورجان، تنهن تي نمن جي ڇانوَ ۾، آزادگيءَ جا پيئجو ڪُجهه جامَ مُنهنجي نانوَ ۾.(شيخ اياز)

منهنجا پيارا دوست، اوھان کي ملن ٿا ڪري منهنجي نظر ايندو آهي Isabel هڪ سنگين تعلق کي ڳولي رهيو آهيان کان اڳ مهرباني ڪري مون کي منهنجي طرفان توهان آهن بس لاء منهنجي اي ميل ۾ پنهنجي تصوير ۽ توهان جي باري ۾ ڪجهه ٿورو خط مون کي موڪل خوش ٿيندو ڪڏهن به شادي ٿي وئي به اڪيلو آهيان هڪ وڌيڪ بحث (isabelgarang@walla.com)

وجهن تان نهَ فرقُ، رُڪَ وهندي راند ۾. (شاهه عبداللطيف)

هڻڻ هڪلڻ ٻيلي سارڻ، ايءُ مانجهيان ئي مَرڪُ،

وقت ساهَن سندي گهڙي آهي، زندگي موت لئه کَڙي آهي، دوستي عشقَ جو آغاز آ، عشقُ عبادت جي ڪَڙي آهي. (سارنگ جويو)

تتي ٿَڌي ڪاهَ ڪانهي، ويلَ ويهَڻ جي، مَتان ٿِئي اونداههَ پيرُ نهَ لَهين پِرين جو

جيها جي تيها، مُون مارو مَڃيا، مُون جيڏيون مَلير ۾ چونڊين موڪَ مِها، مُنهنجي آههَ اِها ڪَڏهن ڪيرائيندي ڪوٽ کي. (شاهه لطيف)