ڪلمي مونکي ڪين ڪيو ، مورئون مسلمان، نڪي "احمد" موڪليو عرب کان ايمان، سچل سر سبحان، علم ليکي آدمي آهيان.
ادا اهڙي ڳالھ ڪا قرآن ۾ ڪا حديث ۾ آهي جنهن کي اوهان هتي عام ڪري رهيا آهيو اسان لاءِ حُجت ڪير آهي قرآن و رسول يا سچل سرمست يا ته هن شعر جي سمجهاڻي ڏيو نه ته اسان جهڙا ڪيترائي مسلمان گمراه هن صوفي عزم ڪيا آهن ۽ ٿيندا رهندا. مهرباني
هتان ته ڀڄي جان ڇڏائجي. جمالي لڳي ٿو ته ڪنهن جي نظر نه پئي آهي، جو توهانجي مٿان ڪفر جي فتويٰ نظر نه ٿي اچي. پر خدشو اهو ئي آهي هيڏانهن هوڏانهن اجها ٿي فتويٰ ڦهڪو ڪري، پوءِ ڏجان منهن ته خبر پوندي!!
قبلا اسان اها ڳالھ وري اوهان جي سامهون بطور عرض رکون ٿا ته يا هن شعر جي وضاحت ڪريو ته جيئن اسان جهڙن گهٽ علم رکندڙن تي آشڪار ٿي پوي باقي مون پڙهي ڪري پنهنجا ڪمنٽس ڏنا هيا منهنجي سمجھ ۾ نه ٿو اچي اهڙي ڪا ڳالھ آهي ته اوهان اسان نادارن تي ظاهر کڻي ڪريو ته اوهان جا قرب ٿيندا. وسلام
ادا اوهانجا خدشا خالي ناهن ان لاءِ ئي سائين جن کي عرض ڪيو آهي ته سائين وضاحت ڪري ڇڏيو جو قبل ان جي ڪو فتوو ڦهڪو ڪري پهريان ئي ان جو بندوبست ڪن. وسلام
ادا اهو شعر منهنجو ناهي، اهو شعر آهي سچل فاروقي سائين جو ، ان لاءِ ان جي وضاحت به سچل سائين پاڻ ڪري. منهنجو ڇا ؟
شاباش سائين جي سچل هجي ته ها اسان سامهون ته پڇونس ها هاڻي ونڊيو به اوهان اهي سمجهايو به اوهان قبلا . وسلام
ڪلمي مونکي ڪين ڪيو ، مورئون مسلمان، نڪي "احمد" موڪليو عرب کان ايمان، سچل سر سبحان، علم ليکي آدمي آهيان. رضوان جمالي جي جواب ۾ ته شعر جي آخري سٽ تي ڌيان ڌريو، سڀ پڌري پٽ پيو آهي..... ته مان عرض ڪندس ته سچ سائين جي هن شعر جي آخر ۾ هي سٽون لکيل آهن (علم ليکي آدمي آهيان.) مان ان جي جواب ۾ هي هڪ واقعو پيش ڪندس....پيران پير حضرت عبدالقادر جيلاني رح جو واقعو آهي....ته پاڻ هڪ سرد رات جو گهر کان ٻاهر خدا جي عبادت ۾ مشغول هئا....۽ سخت ٿڌ جي ڪري باهه ٻاري ٽانڊن تي پنهنجي پيرن کي سيڪي رهيا هئا... شيطان عورت جي روپ ۾ اگهاڙو ٿي اچي سندن سامهون ويهي رهيو... پاڻ هڪ ٽانڊو کڻي کيس ڏيڻ لڳا ته شيطان وٺي ڀڳو ۽ چوڻ لڳو ته مون ته ان روپ ۾ ڪيترا وڏا وڏا الله جا پيار بزرگان ۽ عبادت گذار گمراهه ڪيا آهن.....پر اي عبدالقادر جيلاني توکي تنهنجي علم بچايو آ...نه ته اڄ دين به وڃئي هليو ها ته دنيا به.... پاڻ شيطان کي جواب ڏنائون ته اي شيطان توتي خدا جي لعنت آهي،، اي جاهل مونکي منهنجي علم نه بچايو آ...بلڪه مونکي منهنجي ربّ بچايو آهي....نه ته مان به تو وانگر پنهنجي علم تي غرور ۽ تڪبر ڪريان ها... پر رضوان جمالي صاحب سچل سائين واقعي ئي ان ڳالهه کي پڌري پٽ ڪيو آهي....ان به علم کي گهٽ ۽ رب جي ذات کي مٿي ساراهيو آهي، عرض ڪندس اوهان شعر جي آخري سٽ (علم ليکي آدمي آهيان.) جي پويان واري سٽ (سچل سر سبحان) ته سڄو راز کلي وڃي ٿو..... پر وڌيڪ به سچل سائين ڪهڙي علم جي ڳالهه ڪئي آهي....اها اسان جي عام عقل ۽ فهم کان مٿي آهي....بقول ڀثائي سائين جي ته ڪي رند پروڙين راز،قضيو ڪربلا جو.........
