روزو نثري نظم تون، ڀلي مون ڏي، نه اچڻ جو روزو رکي ڇڏ!، پر اهو تون به سمجهين ٿي ته، منهنجو پيار اهو پاڻي آ، جنهن جي بغير، تنهنجي افطاري ممڪن ناهي؟!!!