سَسُئِي آبِرِي ڀَنڀَو جو ڀَنڀَورَ ۾، ڪاڪُلُ ڏٺم ڪالَ

سائين ڪافي ڏينهن کان اهو سلسلو بند هيو!
ٻيهر شروع ڪرڻ تي مهرباني

 

* اديون عبد اللطيف چئي

ڀَنڀَو جو ڀَنڀَورَ ۾, ڪاڪُلُ ڏٺم ڪالَ
هَئَي تنين جي حالَ, زُلفُ جَي زافُ ڪيُون.

سر سسئي آبري

ڏکين لفظن جي معني'

ڀَنڀَو = هي لفظ گجراتي ٻوليءَ جي لفظ بنبو ۽ مرهٽي ٻوليءَ جي لفظ ڀنڀو مان ورتل آهي. معني' اٿس گول گهنڊيدار,ڊگها وڏا ۽ گهاٽا وار.
ڪاڪُلُ = محبوب جي ڳل تي لڙڪندڙ زلف.
ڪالَ = ڪالهه
زافُ = عربي ٻوليءَ جي لفظ ذعف مان ورتل آهي جنهن جي معني' آهي نيست نابود,فنا ٿيل,اڦٽ ماريل, اڦٽ مارڻ.

سمجهاڻي
ڀٽائي هن بيت ۾ ان وقت کي فوڪس ڪيو آهي جڏهن حسين ۽ سهڻو نوجوان,ڪيچ مڪران جو شهزادو پنهون عطر ۽ خوشبووئن جا اٺ ڀرائي ڀنڀور ۾ واپار سانگي منزل ڪئي هئي.

وڏن ۽ سهڻن واري هن حسين ۽ خوبصورت شهزادي تي پهرئين ئي دفعي جڏهن سسئيءَ جي نظر پئي هئي ته سندس وڏا ۽ ڊگها وار ۽ حسين چهرو ڏسي مٿس موهجي پيئي ,دل ڏئي ويٺي گُهورن سان گهائجي پيئي هئي.

پنهنجو خيال رکندا ڪيو

 

سائين مظفر منگي جي ناراضگي جي ڪري اهو ڪم رڪيل هو پر هاڻ وري سائين جن شروع ڪيو آهي

 

سائين مظفر منگي جي ڪاوشون شاراهڻ جوڳيون آهن، جڏهن تي سنڌ سلامت تي سائين سليمان وساڻ صاحب کي جس هجي جو روز پهرين سائين مظفر منگي جي فيس بوڪ وال تان لطيفي لات جي بيتن کي کڻي سنڌ سلامت تي رکي ٿو