سُهُڻي عِشِق جَنِين کي آڪِرو، تُرهَو مٿي تَنِ

'ڀيڄ ڀٽائي گهوٽ' فورم ۾ سليمان وساڻ طرفان آندل موضوعَ ‏13 آڪٽوبر 2014۔

  1. سليمان وساڻ

    سليمان وساڻ
    مينيجنگ ايڊيٽر
    انتظامي رڪن لائيبريرين

    شموليت:
    ‏6 آڪٽوبر 2009
    تحريرون:
    16,941
    ورتل پسنديدگيون:
    27,308
    ايوارڊ جون پوائينٽون:
    533
    ماڳ:
    سچل ڳوٺ ، ڪراچي
    [​IMG]


    عِشِق جَنِين کي آڪِرو، تُرهَو مٿي تَنِ
    جَي سَاهَڙ کي سِڪنِ، تَنين جَرُ جَنڊُ ٿِئي


    سُرُ سُهڻي

    آڪرَو = سچو، اُتامرو، اڻ ميو، تيز، جوشيلو، تکو، زبردست، اڻ جهل - آڪرو لفظ گجراتي ٻوليءَ جي آڪرو، هندي اُڪلا ۽ سنسڪرت ٻوليءَ جي لفظ اَڪُلُ مان ورتو ويو آهي.
    تُرَهَو = ٻيڙي - هٿرادو ۽ عارضي ٺاهيل ڪکن ۽ ڪانن جي ڀريءَ کي رسي ٻڌي ٺاهي ويندي.
    جَرُ = پاڻي- سمنڊ ۽ درياهه جو پاڻي. هي سنسڪرت ٻوليءَ جي لفظ جَلَ مان ورتو ويو آهي.
    جَنڊُ = اڳئين دور ۾ پٿر جي ٻن پڙن کي ملائي ٺاهيو ويندو هو. هي سنسڪرت ٻوليءَ جي لفظ ينتر ۽ جَڊُ مان ورتل آهي. پر هتي معني' ٿيندي سُڪو پَٽ يا زمين.

    بيت جو پس منظر

    جن جو عشق اڻ ميو ۽ اڻ جهل آهي انهن کي درياهه پار ڪرڻ لاءِ ڪنهن ٻيڙيءَ جي ضرورت ناهي هوندي.

    جيڪي پنهنجي محبوب ساهڙ لاءِ پيون رات ڏينهن سڪن تن لاءِ درياهه جو پاڻي ڄڻ سُڪي زمين جيان آهي.

    سمجهاڻي

    هن بيت ۾ ڀٽائي ٻڌائي ٿو ته عشق ماڻهونءَ کي دلير ۽ بهادر ڪري ڇڏيندو آهي. عاشق اهڙا ڪم ڪندا آهن جو عقل حيران رهجي ويندو آهي. عاشق هر وقت پنهنجو سر تريءَ تي کڻي گهمندا آهن. محبوب سان ملڻ لاءِ هر رڪاوٽ کي ڀڃي ڀورا ڀورا ڪري ڇڏيندا آهن.
    سهڻي به ساهڙ سان ملڻ لاءِ روز رات جو بنا ڪنهن خوف خطري جي درياهه تري ويندي هئي. سهڻيءَ جي عزم آڏو گهڙي يا ٻيڙيءَ جي ڪا حيثيت ناهي. سهڻيءَ کي درياهه پِنيءَ ٻوڙ پاڻيءَ يا سڪي زمين جيانلڳندو هو.

    ____
    محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
     
    4 ڄڻن هيء پسند ڪيو آهي.
  2. سائل مهراڻ

    سائل مهراڻ
    سينيئر رڪن

    شموليت:
    ‏4 مئي 2014
    تحريرون:
    839
    ورتل پسنديدگيون:
    1,155
    ايوارڊ جون پوائينٽون:
    453
    ماڳ:
    مٺي ،ٿرپارڪر، ، سنڌ
    بهترين سمجهاڻي، ۽ بهترين ڊزائين
     

هن صفحي کي مشهور ڪريو