مُومَلَ مَارَي مِيرَ، آهَيڙِيُنِ کَي آڪِرِي سَوڍِيَ گَهڻَا سَڪَائِيَا، پَڙِهِيَا پَڻِتَ پِيرَ هَڻَي تَنِ کَي تِيرَ، مَڻِيَو جَنِ مَٿَنِ ۾ سُرُ مُومَلَ رَاڻَو آهَيڙِيُنِ = شڪاريُنِ آڪِرِي = کَهُرِي، تُندُ، هيڪاري وڌيڪ سخت، اُتامري سَوڍِي = مومل، مومل جو نالو سَڪَائِيَا = ڪنبايا، ڏڪايا پَڙِهيَا = ڏاها، عقلمند، پڙهيل ماڻهون، سلجهيل ماڻهون پَڻِتَ = پنڊت مَڻِيَو = ڇَٽُ، تاج، ڪلنگيون بيت جو پس منظر ~ شوخ ۽ چنچل مومل پنهنجي حسين ادائن سان اميرن توڙي شڪارين کي ماريو فنا ڪريو ڇڏي. ~ مومل پنهنجي دلڪش ادائن جا تير انهن تي وسائي ٿي جيڪي بادشاھ ڪلنگيون ۽ تاج پهري ٿا اچن. سمجهاڻي مومل جيڪا سونهن ۽ حُسنَ جو مجسمو آهي، سا پنهنجي هار سينگار، بخملي ويس وڳن ۽ قاتل ادائن سان هر ڪنهن کي ماري فنا ڪريو ٿي ڇڏي. سندس سونهن جي جلون ۽ ادائن جي آڏو شڪاري، مير، پير ۽ پنڊت بہ مات کائي ٿا وڃن. هوڏانهن وري ڪلنگيون ۽ تاج پهريل بادشاھ ۽ شهزادا بہ سندس نظرن جي طلسمي تيرن کان محفوظ ناهن. _____ چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
