الهورايو انور : ريڊيو جو سيبتو ۽ سگهارو آواز

الهورايو انور : ريڊيو جو سيبتو ۽ سگهارو آواز

تحرير : مختيار ملڪ

سنڌ جو هڪ سيبتو آواز ماٺو ٿي ويو. 80 جي ڏهاڪي ۾ ريڊيو پاڪستان خيرپور جي نشريات جو نئون دور آيو ته انهن ۾ پنهنجا جوهر ڏيکاري پاڻ ملهائيندڙن ۾ الهورايو انور موج ڪٿان ٿو وسري سگهي،جنهن ڏاڍي محنت سان موهيندڙ پروگرام ڪيا. جيڪي پروڊيوسر مصروف رهندا هئا ، اُهي پروگرامَ الهورايي انور جي حوالي ڪري ڇڏيندا هئا.هنَ اڻ ڳڻيا پروگرام ڪيا. هو ريڊيو جي عشق ۾ سليم آباد جي هڪ ڪچي ڪوٺڙي ۾ جاليندو هو. جڏهن لاڙڪاڻو اسٽيشن کلي ته اُتي به ساڳي چاهت مان پروگرامن ۾ رڌل رهيو، پوءِ هن ٻارڙن جي ڪري ڪراچي وسائي ته اُتي به نوري آباد ۾ نجي ايف ايم سان جُڙيل رهيو. ان کانسواءِ ٽي وي چينلنز تي پڻ اداڪاري جا جوهر پسائيندو رهيو. ڪن مخزنن سان به سلاڙهيل رهيو . شاعري سان پڻ نينهن نڀائندو آيو، مون سندس هڪ غزلُ “من سڄي دنيا ڇڏي..“ غلام شبير سمي جي سُريلَي آواز ۾ رڪارڊ ڪيو ته ڏاڍو مقبول ويو، مزاحيه شاعريءَ ۾ به پنهنجو مٽ پاڻ هو.
الهورايو انورجي هڪ دلنواز شخصيت هئي.هو سڀني جو پيارو ۽ دلوارو هوندو هو. خانداني منصوبه بندي کاتي مان فارع ڪيو ويوته بحالي جي سي ۾ هو نوڪري ماڻي نه سگهيو. رڳو ريڊيو ئي سندس زندگي بڻجي ويو.هو شاگردي جي زماني ۾ آزاد ماروئڙا ۾ سرگرم هوندو هو.شهيد ذوالفقار علي ڀٽو کيس اهميت ڏيندو هو، هڪ ڀيري الهورايي انور افيسر شاهي تي جذباتي جملو ڳالهايو ته ڀُٽي صاحب کيس پنهنجو قلم ڏئي چيو ، مان پنهنجا اختيارتنهنجي حوالي ٿو ڪريان ، هاڻي جيڪو فيصلو ڪرڻو اٿي ته ڪري ڏيکار. پوءِ ته هو وائڙو ٿي ويو هو.اهو ان وقت جي وهڪري ۾ پنهنجي هستي کان بي خبر هڪ موج ۾ محوِ رهيو ۽ اڄ کان اها موج به ماٺي ٿي وئي. هوائون اُن آواز کي ڳوليندي صدائون ڏين پيون پر اهو آوازته ڪڏهوڪو الوپ ٿي ويوآهي.

الهورايو انور موج 19 اپريل 2015ع تي صبح جو ٽين وڳي گلشن حديد ڪراچي ۾ پنهنجي گهر دل جي دوري سبب گذاري ويو.

 

ريڊيو جو اهو دور وسرڻو ناهي، اهو ريڊيو جو سونهري دور هو جڏهن ٻنين ۾ گاهه ڪندي، لابارو ڪندي، مال چاريندي، دڪانن تي ، گاڏين ۾ ريڊيو ٻڌو ويندو هو ۽ ان جو ڪريڊٽ پروڊيوسرن پر خاص ڪري پروگرام جي ڪمپيئرنگ ڪندڙن ڏانهن ويندو هو. اسحاق انصاري، مختيار ملڪ، شوڪت خاصخيلي، الهورايو انور ۽ اهڙائي ٻيا نالا ريڊيو خيرپور جي سونهن هوندا هيا.

الهورايو انور جو آواز به انهن ماڻهن مان هڪ آهي جن کي ماڻهن ڏٺو ته شايد ئي ڪڏهن هجي پر سندن آواز ماڻهن جي من تي ڇانيل رهي ٿو ۽ ياد رهي ٿو.