سُهمَ پَسَان ٿي سُومَرا !، پريُن رِيَ پيئي مُل رَسَاڻي مَارُئين، مُنکَي ڪو نيئي ته سَاڻُن سَڀَيئي، ڳُجَهه ڳَرهيَان ڳَاليُون سُرُ مَارُئي سُهمَ = ڇڙٻون، دڙڪا، طعنا تُنڪا پريُن = محبوبن مُل = وَٽ، هرگز، مُور، پٽيءَ، اصل رَسَاڻي = پهچائي، رسائي مَارُئين = مارن ڏانهن مُنکَي = مونکي نيئي = وٺي وڃي، ڇڏي اچي ڳُجَهه = راز، اندر جون ڳالهيون ڳَرهيَان = اوريان، ٻڌايان ڳَاليُون = ڳالهيون بيت جو پس منظر ~ او سومرا ! پنهنجي پرينءَ کان سواءِ، هتي مان ڇڙٻون ٿي جهليان. ~ جيڪر ڪو هجي جو مون کي مارن ڏانهن وٺي وڃي. ~ ته هن دل ۾ جيڪي راز لڪل سي سڀ ساڻن سليان. سمجهاڻي مارئي عمر کي شڪايت ڪندي چئي ٿي ته : او سومرا ! مون کي پنهنجي ماءُ پيءُ وڏي لاڏ ڪوڏ سان پاليو آهي. مون کي محبوب ڪڏهن ڀلجي به دڙڪو ڪونه ڏنو هو. هت تنهنجي قيد خاني ۾ هر وقت طعنا، مهڻا، دڙڪا، داٻا ۽ ڇڙٻون ملنديون رهن ٿيون. هن ڪوٽ ۾ اچي ڦاٿي آهيان، ڏاڍو تنگ ٿي آهيان. ڪو اهڙو ماڻهون هجي جيڪو مون کي اباڻن ڏانهن وٺي وڃي. هن دل ۾ الائي ڪيتريون ڳالهيون ۽ راز لڪل آهن. سوچيان ٿي جڏهن پنهنجي مائٽن ڏانهن وينديس. کين ڳلي ڳراٽيون پائي، هنجون هاري، کوهه تان کنڀجي وڃڻ کان وٺي اڄ تائين ڪهڙا ڪيسَ قهر ٿيا، سي سڀ اندر جا احوال ساڻن اورينديس. چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل ____
