اَيڪُ قَصَرُ دَرَ لَکَ، ڪَوڙَين ڪَڻس ڳِڙکيُون جَيڏاهُ ڪَيَان پَرَکَ، تَيڏَاهُ صَاحَبُ سَامُهين سُرُ ڪَليَاڻُ اَيڪُ = هڪ قَصَرُ = محلات، ماڙي ڪَوڙَين = ڪروڙين ڪَڻس = کيس، انکي ڳڙکيُون = دريون، روشندان جَيڏَاهُ = جيڏانهن پَرَکَ = نظر، چوڌاري نظر، چؤطرف نگاه تَيڏَاهُ = تيڏانهن صَاحَبُ = مالڪ، ڌڻي، مولا پاڪ بيت جو پس منظر ~ محل هڪ آهي، ان کي لکين در ۽ ڪروڙين دريون آهن. ~ مان جيڏانهن به نظر ڦيرايان ٿو، هر پاسي محبوب جي حسن ۽ جمال جو مشاهدو ماڻيان ٿو. سمجهاڻي ڀٽائيءَ هن بيت ۾ وحدت الوجود، هيڪڙائي ۽ وحدانيت جو فلسفو سمجهايو آهي. هي ڪل ڪائنات هڪ محلات مثل آهي ۽ ڪل مخلوقات در ۽ درين جي مثل آهن. ان محلات جو بادشاهه پاڻ مولا پاڪ جي ذات آهي. هر در ۽ دريءَ ڏانهن جڏهن به جهاتي پايون ٿا محبوب حقيقيءَ جو مشاهدو ماڻيون ٿا. هن ڪائنات ۾ جيڪي به شيون، لقاءَ، مظهر ۽ عڪس ڏسڻ ۾ اچن ٿا. سي سڀ الڳ الڳ ۽ جدا جدا شڪلين ۽ صورتن ۾ آهن. پر دراصل هنن سڀني شين ۾ هو پاڻ ئي موجود آهي. هو ئي هر هنڌ، هر جڳهه، هر پل ۽ هر شئي ۾ موجود آهي. قرآن شريف ۾ فرمايو ويو : فَاَينَمَا تَوَلُو فَثم وَجُه اللهُ يعني : پوءِ جيڏانهُن به مُنهُن ڦيرائيندئو مون الله کي ئي پسندئو. چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل ____
