اوندَاهِي اَڌَ راتِ ۾، پِريَ پَسَايَو پَاڻُ
چَنڊُ ڪَتِنِ سَاڻُ، پَيهِي وِئَو پَڙِلَاوَ ۾
سُرُ کَنڀَات
کَنڀَات = هندستان جي الهندي طرف نار جي مهڙ تي بيٺل شهر جو نالو آهي. آڳاٽي دور ۾ مشهور ۽ وسيل بندر هوندو هو. هتان ديسان ديس واپار هلندو هو. کنڀات کي کماچ به چوندا آهن. هي راڳ رات جو 10 وڳي ڳائبو آهي.
اُندَاهي = اونداهي
پِريَ = پرينءَ، محبوب
پَسَايَو = ڏيکاريو، درشن ڪرايائين، ملاقات ڪيائين
پَيهي = لهي، گم ٿي، غائب ٿي، لِڪي
وِئَو = ويو
پَڙلَاوَ = خلائن ۾، پولارن ۾، پڙاڏن ۾
بيت جو پس منظر
~ اونداهي اڌ رات هئي، جو محبوب ملڻ آيو هو.
~ سو چنڊ، ڪَتيُن کي ساڻ ڪري ڪيڏانهن گم ٿي ويو هو.
سمجهاڻي
جڏهن رات پنهنجي جوڀن تي هئي، هر پاسي خاموشي ۽ سانت ڇانيل هئي، ڪائنات خوابن جي دنيا ۾ وڃائجي وئي هئي. منهنجو محبوب سورنهن سينگار ڪري، قيمتي ويس ڍڪي، خوشبوئون لڳائي، دنيا کان لِڪي، پنهنجو وچن نڀاهڻ لاءِ مون سان ملڻ آيا هئا. سندس حُسن، سونهن ۽ سندرتا جي دلڪش ادائن جا جيڪي اڻ ميا چنڊ اڀري پيا ها، تن رات کي ڏينهن ۾ تبديل ڪري ڇڏيو هو.
محبوب جون نزاڪتون، غضب ادائون ۽ حُسناڪيون پسي هي ويچارو آسمان جو چنڊ، تارن ۽ ڪَتيُن کي ساڻ ڪري الائي ڪهڙي طرف هليو ويو هو.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____