نَڪو سُکُ نَکَٽَين، نہ وَيسَاندِ نَئين جَيڪَا اَچَئِي سَامُهِين، ڀَايَين سَا سَئين مُوڙِي ڪَوهُ مَئين؟ جِنءَ سَڄِيُون رَاتِيُون سُمَهين !. سُرُ سِرِيرَاڳُ سُکُ = آرام، ٽِڪاءُ، بيهڪ نَکَٽَين = تارن جا ميڙ، ڪهڪشائون - نکٽ معني' تارو وَيسَاندِ = آرام، ماٺ، ساهي، واندڪائي نَئين = نَيُنِ کي، نهرن کي، ندين کي سَامُهِين = سامهون، جي اڳيان ڀَايَين = سمجهين ٿو سَئين = سولي، بنا ڪنهن جفاڪشيءَ جي، ولوڙ جي مُوڙِي = ناڻو، ملڪيت، خزانو ڪَوهُ = ڇا جي لاءِ، ڇا جي ڪري مَئين = تَورِين، ڳڻين، ڪٿين، ليکو ڪرين، ماپين جِنءَ = جيئن بيت جو پس منظر ~ تارن ۽ ڪهڪشائن کي ڪا بيهڪ ناهي، ۽ نہ وري نديون ڪڏهن وهڻ کان بس ٿيون ڪن. ~ تون بنا جفاڪشي ۽ ولوڙ جي جيڪو ملئي ٿو، تنهن کي نعمت ٿو سمجهين. ~ جڏهن سڄيون راتيون ننڊون ٿو ڪرين تہ پوءِ توکي ڪا ملڪيت يا خزانو ڪيئن هٿلڳندو؟ سمجهاڻي دنيا جي عظيم مفڪر، دانشور ۽ فلاسافر ڀٽائيءَ تہ نيوٽن ۽ ڊارون کان بہ اڳ، چر پر ۽ تحرڪ واري ٿيوري هن بيت ۾ سمجهائي آهي.ڪائنات ۾ جيڪي بہ شيون، لقاءَ ۽ مظهرَ آهن سي سڀ سدائين چرپر ۽ تحرڪَ ۾ رڌل رهن ٿا. ڪابہ شئي بيٺل ۽ منجمند ناهي پوءِ اها جاندار هجي يا غير جاندار. سڀ شيون هڪ فطري نظام تحت تسلسل سان حرڪت ڪنديون رهن ٿيون. جيڪا پڻ زندگيءَ جي علامت بہ آهي. ڀٽائي هن بيت ۾ سج، چنڊ، تارن ۽ ڪهڪشائن جي لڳاتار چرپر، سمنڊن، درياهن ۽ ندين جي تيز وهڪرن جو مثال ڏئي سمجهائي ٿو تہ سڄي ڪائنات هلچل ۽ حرڪت ۾ آهي. هڪ تون آهين جيڪو ننڊ ۾ آهين ۽ وري دعوي' ٿو ڪرين تہ سڀ شئي جو مالڪ مان آهيان. ڀٽائي سيکاري ٿو تہ حرڪت ۾ ئي برڪت آهي. سو نڀاڳ جي ننڊ، سُستي ۽ ڪاهلي ڇڏي پَنهِنجِي ۽ پَنهنجَي ڌرتيءَ جَي وسيلن جي مالڪي ڪيو. چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل ____
