جَنِين سُکُ ناهِ ڪو، چارَڻَ سَي چَئِجَنِ
رُڃُنِ راهَ پُڇَنِ، مَٿَي ڪُلَنِ ڪِينَرَا
سُرُ پِرِڀاتِي
جَنِين = جن کي
سُکُ = آرام، ننڊ، سڪون
ناهِ = ناهي
چارَڻَ = جاجڪ، مڱڻهار، منگتا
رُڃُنِ = جمع آهي واحد ٿيندو رُڃَ جنهن جي معني' آهي جتي پاڻي نہ هجي.
رَاهَ = واٽ، گَسُ، دڳ، رستو
ڪُلَنِ = ڪُلَهنِ
ڪِينَرَا = سازَ، سُرندَا، سارنگيون، تنبورا
بيت جو پس منظر
~ چارڻ انهن کي چئجي، جن کي ڪو آرام ناهي.
~ جيڪي ڪلهن ۾ ساز وجهيو، سدائين سڃ جي واٽ پيا ڳولين.
سمجهاڻي
ڀٽائيءَ جو هي علامتي بيت بظاهر تہ انهن منگتن، مڱڻهارن ۽ ساز وڄائيندڙ فنڪارن جي باري ۾ آهي. جيڪي سدائين سُرندا، سارنگيون، تنبورا ۽ ٻيا ساز ڪلهي ۾ وجهيو روزي تلاش ڪندا وتندا آهن. پر دراصل هي بيت انهن کاهوڙين ۽ انقلابين جي باري ۾ آهي جيڪي ڌرتيءَ تي ٿيندڙ هر ڏاڍ ۽ جبر جي خلاف سدائين ويڙهه ۾ مصروف آهن. هو جڏهن وقت جي غدار حاڪمن ۽ ڌارين جي ملي ڀڳت سان وسيلن جي ڦرلٽ، ننگن ۽ دنگن تي ناجائز قبضا ٿيندي ڏسن ٿا تہ سندن سک ۽ آرام ڦٽي پوندو آهي. هي انقلابي نظريي سان هٿياربند کاهوڙي ڪلهي ۾ ڪلاشنڪوف، چيلهه سان گوليون، بم ۽ بارود ٻڌي ڌرتيءَ جي آزادي ۽ آجپي لاءِ ويڙهه وڙهن ٿا.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____
