سَوڍَي سِرُ نِئو، هِتِ ڪَرَنگَهرُ سَکِڻو راڻَي جَي رِهاڻِ کَي، سِڪِي ساهُه پِئو پَسان ڪِينَ ٻِئو، تو رِيَ اَکَڙِيَنِ سِين سُرُ مُوملَ راڻَو سِرُ = ساهه، روح نِئو = پاڻ سان کڻي ويو ڪَرَنگَهرُ = هڏائون پنڃرو، بُتُ، بدن سَکِڻو = خالي، فقط رِهاڻِ = صحبت، ڪچهري پَسان = ڏَسان بيت جو پس منظر ~ سوڍو منهنجو ساھ پاڻ سان کڻي ويو آهي، هتي هڏائون پنڃرو وڃي بچيو آهي. ~ راڻَي جَي رهاڻين ۽ صحبتن لاءِ ساھ سِڪَي ٿو. ~ او راڻا ! توکان سواءِ هنن اکين کي ٻيو ڪجھ ڏسڻ ۾ نٿو اچي. سمجهاڻي سائنسي حوالي سان ڀلي اهيا ڳالھ سچ نہ بہ کڻي هجي تہ ڪنهن ماڻهونءَ جو ساھ ڪنهن ٻئي ماڻهونءَ ۾ هوندو آهي. پر پيار جَي بين الاقوامي نظريي مطابق هر عاشق جو ساھ پنهنجي محبوب ۾ ئي هوندو آهي. جڏهن محبوب گڏ هوندو آهي، هنج ۽ ڀاڪر ۾ هوندو آهي تہ ساھ بہ سرير ۾ هوندو آهي. جڏهن محبوب جدا ٿي هليو ويندو آهي تہ ساھ بہ پاڻ سان گڏ کڻي هليو ويندو آهي. راڻو جڏهن رُسِي مومل کي اڪيلو ڪري هليو ويو آهي تڏهن مومل چئي ٿي : منهنجو ساھ ۽ روح راڻو پاڻ سان گڏ کڻي ويو آهي. هتي باقي بچيو آهي هڏائون پنڃرو، خالي هڏن مُٺِ. ڪي ڏينهن هيا جو راڻو پنهنجي ٻانهن ورائي منهنجي ڪنڌ هيٺان ڏيندو هو. پيار ونڊيندي راتيون گذري وينديون هيون. آئون راڻَي جَي هنج ۽ ڀاڪر ۾ سمهندي هيس. هاڻي تہ راڻي جَي رهاڻين ۽ صحبتن لاءِ سڪان ٿي. او راڻا ! تون يقين ڪر، تو سوا هنن اکڙين سان ڪنهن غير مرد ڏي نهارڻ پاپ ۽ گناھ ٿي سمجهان. چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل ____
