گَھَ سِرِ ٿِيَي مَ گُسَ، پَڻِي پوءِ مَ پِرِيَ تَي جِنهِن سِرِ ساڄَنُ سُپِرِين، تِنهِن اُٺَ مَ لَڳَي اُسَ پُنهُون پاڪَ پُرِسَ ! ، هوت ! نه ڪَجَنِ هَيڏِيُون سُرُ دَيسِي سَسُئِي گَھَ سِرِ = گَسَ يا رستي تي مَ = نه گُسَ = دز، لَٽَ پَڻِي = مٽي پِرِيَ = پرينءَ ، محبوبَ سِرِ = تي ساڄَنُ = سڄڻ، پرين، محبوب پُرِسَ = سنسڪرت ٻوليءَ جي لفظ پُرِشَ مان ورتل لفظ جنهن جي معني آهي پاڪ پوتر ڀتار، مڙس بيت جو پس منظر ~ شل دڳ تان دز نہ اٿي، متان منهنجي پرينء کي مٽي لڳي. ~ انهيءَ اٺ کي اُسَ نہ لڳي، جنهن تي منهنجو پنهون سوار آهي. ~ او منهنجا پوتر مڙس! منهنجا جانب ! توکي ايئين ڪرڻ مناسب نہ هو. سمجهاڻي مرد جي دل شايد پٿر جيان سخت هجي ٿي ۽ عورت جي ميڻ جيان نرم, نازڪ ۽ نفيس هجي ٿي. مرد توڙي جو عورت سان بي وفائي ڪري ٿو پر عورت جي دل ۾ پيار، پاٻوھ ۽ پنهنجائپ سوائي آهي. صبح جو سسئيءَ کي جڏهن جاڳ ٿي، پنهون نہ ڏسي سندس اکين جا بند ڀڄي پيا. سرتيون کيس سمجهائڻ ۽ آٿت ڏيڻ لاءِ گڏ ٿي ويون. تڏهن هنجون هاريندي چئي ٿي : او سرتيون ! جنهن دڳ سان منهنجي پنهونءَ جو قافلو هجي شال انهيءَ دڳ جي ڌوڙ نہ اٿي متان مٽي منهنجي پنهل کي لڳي. انهيءَ اٺ کي اُسَ نہ لڳي جنهن تي پنهون سوار آهي. سسئي پنهونءَ کي ڏوراپو ڏيندي چئي ٿي : او منهنجا جانب ! مون کي بنا ڏوھ ڇني ڌار ڪيئي، ايئين توکي جڳائي نٿو. چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل ____
