اُسَ مَ لَڳَي اوٺِيَين، لَيڙان لُڪَ مَ لَڳَ الله ! آرِيچن کَي، ڪوسو واءُ مَ وَڳَ جَتَ جَهجَها ۾ جَڳَ، مُنهِنجِي پِرِتِ پُنهُوءَ سِين دَيسِي سَسُئِي مَ = نہ اوٺِيَين = جتن کي، اٺن وارن کي لَيڙان = اٺن کي لُڪَ = جهولو، منهن ساڙيندڙ گرم هوا لَڳَ = لڳي آرِيچَنِ = آري ڄام جو اولاد ڪوسو واءُ = گرم هوا وَڳَ = ڌڻ، ولر، ٽولا جَهجَها = گهڻا، بيشمار، لاتعداد جَڳَ = ملڪ، جهان، دنيا پِرِتِ = پريت، محبت، نينهن، عشق بيت جو پس منظر ~ شال جتن کي اُسَ ۽ اُٺَنِ کي لُڪَ نہ لڳي. ~ او مولا پاڪ ! آريءَ جي اولاد ۽ اٺن کي شال ڪوسو واءُ نہ لڳي. ~ جت ملڪ ۾ ٻيا بہ گهڻا آهن پر منهنجي پريت پنهونءَ سان ئي آهي. سمجهاڻي چوندا آهن دل جو دلبر هڪڙو ئي هوندو آهي، توڙي جو سهڻن ماڻهن جي ڪمي ڪانهي پر دل الائي ڇو هڪ سان اڙجي ويندي آهي. جنهن سان دل لڳي ويندي آهي ان جي گهر، ماڻهن، گهٽين، پاڙي، ڳوٺ، رستن، وڻن، ولين ۽ جانورن سان بہ اُنسيت ۽ پيار فطري عمل آهي. محبوب سان جڙيل هر شئي مان محبوب جي مهڪ ۽ خوشبو ايندي آهي. پنهونءَ سان پريت جا پيچ پختا ٿيڻ کان پوءِ سسئيءَ کي بہ پنهونءَ سان جڙيل هر شئي سان پيار ٿي ويو آهي. تڏهن تہ سسئي ٻاڏائيندي چئي ٿي : جيڪي بہ جَت ۽ سندن اُٺ آهن تن کي شال ڪڏهن سانوڻ جو منهن ساڙيندڙ جهولو ۽ لُڪَ نہ لڳي. آريءَ جي اولاد ۽ سندن اٺن کي ڪڏهن ڪوسو واءُ نہ لڳي. جَت ملڪن ۾ ٻيا بہ گهڻا آهن پر منهنجو عشق صرف هڪڙي پنهونءَ سان آهي. چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل ____
