سُورَ مَ وَڃيجاهُ، سَڄَڻَ جِنءَ سانگِ وِئا پِرِيَ پُڄاڻاءُ، آئُون اَوان سِين اورِيان سُرُ حُسَينِي سَسُئِي وَڃَيجاهُ = وڃجانءِ، وڃجو جِنءَ = جيئن سانگِ = سفر تي وِئا = ويا، هليا ويا پِرِيَ = محبوب، جانب، محب پُڄاڻاءُ = کان پوءِ اَوان = اوهان، توهان اورِيان= سليان، ٻڌايان بيت جو پس منظر ~ او سُورَ ! جيئن پرين پرديس هليو ويو، ايئن اوهان نہ هليا وڃجو. ~ پنهونءَ کان پوءِ آئون اوهان سان ئي حال اورينديس. سمجهاڻي سور، ڏک، تڪليفون، پيڙائون ۽ اذيتون ازل کان انسان جا دوست رهيا آهن. اهي درد ۽ عذاب ئي آهن جيڪي اڳتي وڌڻ، جدوجهد ۽ جاکوڙ ڪرڻ لاءِ ماڻهونءَ کي اتساهيندا آهن. پنهونءَ جي جدائيءَ کان پوءِ سسئي سورن کي چئي ٿي : جيئن پنهون بي وفائي ڪري سڀ سڱ ۽ ناتا رشتا ڇني ڌار ڪري هليو ويو، ايئن اوهان هليا نہ وڃجو. جانب ! پنهونءَ کان پوءِ اوهان ئي منهنجا ساٿي ۽ دوست آهيو، اوهان سان پنهنجي اندر جا احوال اورينديس. اهو ڀٽائيءَ جو ئي ڪمال آهي جو سور، درد ۽ پيڙائون جيڪي اذيتون ڏين ٿا. ڀٽائي انهن مان مزو، لطف ۽ سرور حاصل ڪرڻ جو درس ڏئي ٿو. اهي سور انسان کي ڏڍ، آٿت، اتساھ ۽ حوصلو ڏئي محبوب ۽ منزلون ماڻڻ جو سبب بڻجن ٿا. چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل ____
