دُکائيندِي دُونهَڙا، مُنڌَ سَيڻانِي وَڃُ
پِرِياڻونِ مَ ڀَڃُ، ساٿُ چَڙهندو لَڪِيَين
سُرُ حُسَينِي سَسُئِي
دُکائيندِي دُونهَڙا = محبت جا مچ ٻاريندي، دردن جا دونهان دکائيندي
مُنڌَ = اي عورت، او سسئي
سَيڻانِي = ساڻن ئي، هنن سان ئي، قافلي وارن سان ئي
پِرِياڻونِ = پيرو، سندن پيرن جا نشان، پريت جو پيچ، دوستي، سنگت
مَ = نہ
ڀَڃُ = ٽوڙ، ڀڃي ڇڏ
ساٿُ = قافلو
لَڪِيَين = لڪن تان، جبلن جي لنگهن، رستن تان
بيت جو پس منظر
~ اي سسئي ! محبت جا مچ ٻاريندي، قافلي وارن ساڻ گڏ وڃجان.
~ هي پريت جا پيچ نہ ٽوڙ، اڃان قافلي کي لڪن مان لنگهڻو آهي.
سمجهاڻي
ڀٽائي سسئيءَ کي سمجهائيندي چئي ٿو :
او سسئي ! گهڻي غمگين ۽ پريشان نہ ٿيءُ، قافلي وارا اڃان گهڻو پري نڪري ڪونہ ويا هوندا. اڃان تہ کين اوچن جبلن جون چاڙهيون چڙهڻڻيون ۽ لهڻيون آهن ۽ لَڪَ لنگهڻا آهن.
تون اجائي دير نہ ڪر، پنهونءَ جي پٺي نہ ڇڏ. سندن پيرن جي نشانن تي هلندي کين پهچي ويندينءَ، پوءِ ڪيچ ساڻن گڏ وڃجانءِ. هي محبتون ۽ پريت جا پيچ، پنهونءَ سان ڪيل قول اقرار، واعدا ۽ وچن متان وسارين، نہ تہ جبل جهاڳي رُلِي مرندينءَ.
دراصل ڀٽائي اسان کي درس ٿو ڏئي تہ پنهنجي نظريي، قوم ۽ انهن سان ڪيل واعدا ۽ وچن نڀائڻ لاءِ اورچائيءَ سان جدوجهد ۽ جاکوڙ جاري رکو.
چونڊ، تحقيق ۽ تشريح محترم مظفر منگي صاحب جي ٿورن سان سندس فيسبوڪ وال تان ورتل
____
