پنهنجي ٻولي جا پاڻ دشمن جتي به ڪو سنڌي ٻولي لاءِ ڪو ڪم هوندو اتي هي بي تڪي اڙدو ٻولي کي ٻيا نه پر پنهنجا ...خبر نه آهي لڪ ۾ ڪهڙو مخصوص ذاتي فائدو وٺڻ لاءِ ان ڪم ڪرڻ کان به نه ڪيٻائيندا ....وري هن سنڌي ٻولي سان ٻي ويڌن ته هندي گرمکي جو به هاڻي ورجاءُ هر جاءِ تي ڪندڙ هندو سوچن کي ڇا چئجي ٻنهي ۾ مڙسن کي پنهنجي وسيع النظري جو مظاهرو نظر ايندو جڏهن ته ائين بلڪل نه آهي هر سنڌي پنهنجي سنڌ سنڌيت ۽ سنڌي ٻولي جو هڪ ڄڻڪ وڪيل آهي ويڌن سنڌي ٻولي سان وري همراه جيڪا ان جٽادار ٻولي جو رستو روڪيون بيٺي آهي ان جي وڌائڻ لاءِ ان کي جڳه ڏيندي پنهنجي سنڌي کي سوڙهو ڪندا ته به نه ڪيٻائيندا سنڌي سان قربت ڪندي اندروني دشمني به ڪندا ويندا ذاتي مفادن خاطر ۽ پو انهن ڌرين سان ڪنڊ ۾ ويهي پنهنجي واکاڻ ۽ قدر جي قيمت وٺي همراه ڏاها پيا ليکبا هي اڄ جو نه پر هر وقت جي ظلم مفادين جو تعين آهي ....هوڏانهن هندي گرمکي پئي ٿي گرڙاٽ ڪري برابر سنڌي ٻولي جي ته وري ان کي پاڪستان کان پو ذري گهٽ ختم ڪري سگهڻ واري اڙدو جا سنڌي همدرد ...ڇا چئجي اهڙي احمقن کي ...... لبستم دائودپوٽه
تڏھن تہ مولانا عبيداللہ سنڌي پنھنجي لکڻي "سنڌي قومي ٻولي" مٍ آخري لفظ چيا ھيا تہ "والعياذ باللہ اڙدوء جي ڀوت کان اللہ جي پناھ گھرون ٿا"
