ساقي ارشاد لورڙ نظم بهار رُتِ ۾ گلابَ چهرا ، اداس آهن ، نراس آهن ، زخم زخم ٿيا وجود آهن، اڃان اتم هي وجود آهن ، ڪو بار دل تان اچي ته لاهي ، ڏيڻ ڪو آٿت آيو نه آهي ، ڪي سک سهارا ملي نه سگهيا، ڏکن ڪنارا ، ملي نه سگهيا ، صدا جون لهرون وڃن ٿيون دٻجي ، آماٺ مونجهو گگن ۽ ڌرتي ، سندر ڪي سپنا اکين ۾ چڀيا، تڏهن اڙهو آ اکين مان پاڻي ، سڄو هي عالم ڀري ٿو سڏڪا ، امن لڏي جو هتان هليو ويو، ڳلي ڳليءَ ۾ ھلي ٿي هولي ، شهر نگر آ ٿيو رتو رت ، گهرن برن ۾ غبار آهي ، رُڳي ئي دردن نهار آھي ، نظر نظر ۾ سوال آهي ، خوشيون اسانجون ڪِڏانهن هليون ويون ،!؟ خوشيون اسانجون کسي اسان کان ، کسنِ ٿا ظالم لٽنِ ٿا ظالم ،! خوشيون اسانجون لٽيون ويون هِنِ ،! خوشيون اسان جون گهٽيون ويون هنِ!!!!! ساقي ارشاد لورڙ غزل دور ٿيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، ڏکَ ڏيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، کوڙ کاري کڻي هٿ هٿياري کڻي ، گل پٽيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، ساٿُ ساٿي ڇڏي موکي غم سان گڏي، ننڊ نيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، الوعدا اڄ چئي گاوَ گھرا ڏئي ، کِل کسيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، هرپهر جان جذبن مان منهنجي ڪڍي، غم گڏيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، سار ”ساقي“ لهي ڪان آيا ڪهي ، منهن مٽيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، ساقي ارشاد لورڙ غزل ڀل خفا ٿي شهر ڪري ڇڏبو ، درد دل جو ذڪر ڪري ڇڏبو ، تون اچين جي مو ڏي هلي هيڪر، سور سارو ثمر ڪري ڇڏبو ، منهنجا محبوب هن وڇوڙي ۾، پُرِ پيالو زهر ڪري ڇڏبو ، ها تون آن زندگي رهڻ تو بن، محل ماڙيون کنڊر ڪري ڇڏبو ، ڏينهن جيڪي گڏي گذارياسي، تن تي هر هر فڪر ڪري ڇڏبو، هاڻ ”ساقي“ اچي پُڳو آهيان ، ساڻ سپنو خنجر ڪري ڇڏبو، ساقي ارشاد لورڙ غزل سدا درد ديرن ۾ قيد رهياسين ، حسينن جي ڦيرن ۾ قيد رهياسين ، زماني ته مونکي گهڻو يار ٽوڪيو، مگ تنهنجي پيرن ۾ قيد رهياسين ، اسانکي ٻڌل دردَ دامن ۾ آھن، حسينن جي گهيرن ۾ قيد رهياسين ، پرين محبتن جا وڌي ويا ته ويري، سدا تن جي ويرن ۾ قيد رهياسين، اسان پئي تلاشيا اُجالا سدائين ، مگر من انڌيرن ۾ قيد رهياسين، سڄو ڳوٺ پنهنجو ڳوٺاڻا به ”ساقي“، اسين پوءِ ڇو غيرن ۾ قيد رهياسين، ساقي ارشاد لورڙ غزل سوا تو حياتي اڌوري لڳي ٿي ، ڏکي زندگي هيء َ سموري لڳي ٿي، اسانجي سڄڻ دل کي جاچي ڏسوڀل، اوهانجي ڏکي يار دوري لڳي ٿي، جدائي سبب جيءُ جلندو رهي ٿو ، پرين تنهنجي الفت ضروري لڳي ٿي ، تمّنا اندر ۾ وڏي ڪا رهايم ، جلايم جسم ڀي نه پوري لڳي ٿي، ظلم جون نه ”ساقي“ ڏيئو ڪو وسائي، جَڳَتَ ۾ جهالت نسوري لڳي ٿي ، ساقي ارشاد لورڙ غزل لفظ هن ڄڻ ته وار ڪاتيءَ جا ، سرس آهن سوال ساٿي ءَ جا ، ڏکَ ۾ يا سک ۾ تو سوا ”ساقي“، ڏينهن گهاريان پيو حياتي ءَ جا، لڙڪ اک اک مان ڏسان ٿووهندي، سور آهن سوين دِهاتيءَ جا ، غيرُ ڪٿ ٿو اجهو اجاڙي من ، هٿَ هجن جي نه پنهنجي ڀاتيءَ جا، هڪ ئي ڏک آ ته هن غريبيءَ ۾ ، ساڀيان ٿِيا نه خواب ساٿيءَ جا ، ڏس ته ڪهڙا ڪڍي ، ڪڍاڪهڙا، هن ته مطلب سوين ئي جهاتيءَجا، ساقي ارشاد لورڙ غزل چوين پيو ته توکي سهارو مان ڏيندس ، پري ڏکُ ڪري سکُ سهارو مان ڏيندس ، سوين ڪوھُ توکان پري غم کي نيندس ، توکي هرخوشيءَجو ڪنارومان ڏيندس، رڻن ۾ به بسنتي ، ڀنورَ باغ بستي ، هتي جيوَ جيوت جيارو مان ڏيندس ، هتان ڪلفتو سڀ ڌڪي مان ڇڏيندس ، اَڏي محب محبت منارو مان ڏيندس ، سڀن ئي اجهن تي سکن جو خوشين جو، اُوڙي هاڻي اهڙو مهارو مان ڏيندس ، هتي پنهنجي مارن کي سرسبز وڻندڙ ، اکين کي پسائي نظارو مان ڏيندس، ساقي ارشاد لورڙ غزل سنگتي ساٿي يار ڇڏي ويا ، پنهنجا پراڻا پيار ڇڏي ويا ، سڀ سک چين ڦري ويامونکان، ويندي ويندي سار ڇڏي ويا ، ڀيلي ڀونءِ ڀلاريءَ جا باغيچا، سنگساريء َجا آسار ڇڏي ويا، رشتا نعتا پل ۾ ٽوڙي ، دلبر ڌارون ڌار ڇڏي ويا، مونکي روئندو رڙندو هتڙي ، ڏک سک جا ڀائيوار ڇڏي ويا، اڄ پيچ اڙائي سال سڪائي ، نيھ ڪري نروار ڇڏي ويا ، ”ساقي“ ڪانَ ڏٺاسي جيڪي، اک اک ۾ اظهار ڇڏي ويا ، ساقي ارشاد لورڙ غزل زندگي گذري رهي آ سار ۾ ، مان رهان ٿو سوچ َ ۽ ويچار ۾ ، حق سدا هارين جو کائن ٿا پيا ، ظلم ۽ دهشت آهي ڀوتار ۾ ، بس مونکي هروقت هن جي ياد آ ، پر مٺي هر ويل آ سينگار ۾ ، عڪس وانگر ياد هن جي دل اندر ، شل هجي گلڙن جي هٻڪار ۾ ، حسن واري سنڌ گلشن ۽ سڳنڌ ، آهي دشمن جي سدائين وار ۾ ، سک جي ڳولا ۾ اسان هون دربدر ، ڏک ئي ڏک ”ساقي“ مليا سنسار ۾ ، ساقي ارشاد لورڙ غزل ناس دل جو نگر ڏٺو آهي ، ڏاهپن تي ڏمر ڏٺو آهي ، ظلم جي انتها هتي ٿي آ ، هر رتو رت شهر ڏٺو آهي ، وارَ واسينگ جيئان ڏنگي ويٺا، خواب جو ڪو پهر ڏٺو آهي ، ڪيا اجڙُ بي مندي خزا گلشنَ ، اجڙيل پنهنجو ترُ ڏٺو آهي ، ڪنهن بُکي بکَ جي ستايل کي، پيئندي مون زهر ڏٺو آهي ، رات ڀر انتظار ”ساقي“ ڪيو ، هو نه آيو سحر ڏٺو آهي ، ساقي ارشاد لورڙ غزل ڏسو سنڌ جي ناري ڪيڏي آ ستايل ، ڏکن جي ويچاري ڪيڏي آ ستايل ، خزان اڄ گلن کي وئي آ اجاڙي ، چمن جي چؤياري ڪيڏي آ ستايل ، گلابي چمن کان وئي مرڪ کسجي ، حسين حسن واري ڪيڏي آ ستايل ، ظلم جي ڪفن سان سجايل هي ناري، همٿ ڪون هاري ڪيڏي آ ستايل ، ڪري پيارجيڪا سا بڻجي ٿي ڪاري، ڏسو ظلم زاري ڪيڏي آ ستايل ، اچي ڪوئي”ساقي“اسانکي به پرکي، رُني به سهاري ڪيڏي آ ستايل ، ساقي ارشاد لورڙ _______پنج ڪڙو_______ دل چوي ٿي يار ڏي موٽي هلئون ، نفرتون ۽ محبتون جاٿي ختم ، زندگيءَ جون حسرتون جاٿي ختم، هل پرين جي پار ڏي موٽي هلئون، دل چوي ٿي يار ڏي موٽي هلئون، ساقي ارشاد لورڙ ______بيتُ______ اچُ ڀيٽي ڪيون ڀيٽَ ، درد سندا ھي ٻيٽَ ، پَتوڙي پٽُ ڪئيون ، ساقي ارشاد لورڙ غزل هر گهڙي تنهنجي سار سيني ۾ ، غم آ هر ويل يار سيني ۾ ، ڪنهن ڏني نه خوشي سڄوجيون ، ڏک سموري ڄمار سيني ۾ ، زندگيءَ ۾ سدا لڳا آھن ، من وڇوڙي جا وار سيني ۾ ، ڇا ته نفرت سندا وڌا آهن ، لوقَ طعنن جا هارَ سيني ۾ ، اڄ تون ميڙي سڄا وڇايا هن ، بس ادائن جا ڄارَ سيني ۾ ، شال ”ساقي“ توسان ملان هيڪر ، بس رهي آهي تارَ سيني ۾ ، ساقي ارشاد لورڙ غزل توکي ساريم ، ڪينجهر ڪپ تي ، ڳوڙها هاريم ، ڪينجهر ڪپ تي ، خواب اڌورا ٻڏندڙ ويرا ، اک سان تاريم ، ڪينجهر ڪپ تي، پيار مان ڪنهن سان نيڻ ملائي ، جامَ پياريم ، ڪينجهر ڪپ تي ، ڪجھ محبت جا موضون ڇيڙي ، گهڙيون گهاريم، ڪينجهر ڪپ تي ، هڪ نازيليءَ جي نازن تي ، جيون واريم ، ڪينجهر ڪپ تي ، اونڌاهي جيون ۾ ”ساقي“ ، ڏيئا ٻاريم ، ڪينجهر ڪپ تي ، saqi.irshad@gmail.com
