حال منهنجو پُڇي منهنجا ڳوڙها اُگھي، ڪو ته اهڙو هُجي، ڪو ته اهڙو هُجي.. ميڙ ماڻهن جي ۾، ڪنهن ڪچهري اندر، ڪو ته پنهنجو لڳي، ڪوته اهڙو هُجي. زندگيءَ جو سفر ڪيئن اڪيلو ڪيان، ڪو ته مونسان هلي ، ڪوته اهڙو هُجي. ايڏو رُلندو نه ڪر، ايڏو روئندو نه ڪر، ڪوئي مونکي چوي، ڪو ته اهڙو هُجي. ٻول : آواز : فوزيه سومرو
