ﺑﺎﺩﺷﺎﻩِ ﻭﻗﺖ پنهنجن ﻣﺼﺎﺣﺒﻦ سان گڏ ڪيڏانهن پئي ويو ته اتان هڪ عورت لنگهي. مصاحبن مان ڪنهن چيو ته ﻋﺎﻟﯽﺟﺎﻩ ! هي جا ﻋﻮﺭﺕ هاڻي هاڻي اوهان جي ڀرسان لنگهي *ﻟﯿﻠﯽٰ* ھئي. ﺑﺎﺩﺷﺎﻩ پڇيو ﻟﯿﻠﯽٰ ڪير ؟ کيس آگاہ ڪيو ويو ته ﺣﻀﻮﺭ ! ﻟﯿﻠﯽٰ اها ﻋﻮﺭﺕ آهي، جنهن جي خاطر هڪ ﺷﺨﺺ پنهنجا ﺣﻮﺵ ﻭ ﺣﻮﺍس وڃائي ويٺو آهي. ماڻهو کيس ﻣﺠﻨﻮن چون ٿا. ﺑﺎﺩﺷﺎﻩ کيﺗﺠﺴﺲ ٿيو، هن حڪم ڏنو ته ﻟﯿﻠﯽٰ کي ﺣﺎﺿﺮ ڪيو وڃي. ﺁﺧﺮ اسان به ڏسون ته اها ڪهڙي حسينه آهي جنهن جي ﺧﺎﻃﺮ هڪ ﺷﺨﺺ ﺩﻧﯿﺎ کان ﺑﯿﮕﺎﻧو ٿي ويو آهي. ﭼﻨﺎﻧﭽﮧ ﻟﯿﻠﯽٰ کي ﺣﺎﺿﺮ ڪيو ويو، ﺑﺎﺩﺷﺎﻩ اهو ڏسي حيران ٿي ويو ﻟﯿﻠﯽٰ هڪ ﺳﯿﺎﻩ ﻓﺎﻡ ، ﻋﺎﻡ ﻋﻮﺭﺕ آهي جنهن تي شايد ڪو ٻي نگاہ وجهڻ به پسند نه ڪري. هو ﻟﯿﻠﯽٰ سان ﻣﺨﺎﻃﺐ ٿيو. ﺍﮮ ﻟﯿﻠﯽٰ ! مون کي ته ﺗﻮ ۾ ڪا خاص ڳالهه نظر نه ٿي اچي پوء ﻣﺠﻨﻮﮞ تو لاءِ ﺩﯾﻮﺍﻧو ڇو آهي. ﻟﯿﻠﯽٰ ﻣﺴڪرايو ۽ چيائين ته حضور "جڏهن ﺗُﻮن ﻣﺠﻨﻮﮞ نه آهين ته ﺗﻮکي ڪهڙي خبر ته ﻟﯿﻠﯽٰ ڇا آهي ؟ ﺍﮔﺮ ﻣنهنجو ﺣﺴﻦ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ پسڻ گهرين ٿو ته مونکي ﻣﺠﻨﻮﮞ جي اکين سان ڏس پوء مان توکي ﺩﻧﯿﺎ جي سڀ کان حسين ترين عورت نظر اينديس. ۔ ۔ ﻟﮩٰﺬﺍ جهڙي ﻃﺮﺡ ﻟﯿﻠﯽٰ جو ﺣﺴﻦ ڏسڻ لاءِ ﻣﺠﻨﻮﮞ جون اکيون درڪار آهن. ﺍهڙي ﻃﺮﺡ محبوب سائين ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺼﻄﻔﯽ احمد مجتبي ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﮧ ﻭﺁﻟﮧ وسلم جي جلوي پسڻ لاءِ به ﺻﺪﯾﻖ ﺍڪﺒﺮ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ تعالي ﻋﻨﮧ جي اکين جي ضرورت آهي. ﺍﮔﺮ ﺍﺑﻮ ﺟھﻞ جي اکين سان ڏسندو ته توهان کي پاڻ جهڙو لڳندو ﻟﯿڪﻦ توهان رحمت العالمین ﷺ کي ﺻﺪﯾﻖ اڪبر ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻪ جي اک سان ڏسندو ته ﺷﻔﯿﻊ ﺍﻻﻣﻢ ﺟهڙو ڪو ٻيو ﺧﻮﺑﯿن وارو نظر ئي نه ايندو. ﷺﷺﷺ ( ﻣﺜﻨﻮي ﺭﻭم ،ﺣﻀﺮﺕ ﺟﻼﻝ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺭﻭﻣﯽ ﺭﺣﻤﺘﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﮧ)
