ڪويلين کي سڏيان ويٺو ...

'سنڌي شاعري' فورم ۾ رسول بخش دائودپوٽه طرفان آندل موضوعَ ‏3 نومبر 2017۔

  1. رسول بخش دائودپوٽه

    رسول بخش دائودپوٽه
    سينيئر رڪن

    شموليت:
    ‏10 مارچ 2011
    تحريرون:
    1,691
    ورتل پسنديدگيون:
    2,296
    ايوارڊ جون پوائينٽون:
    483
    ڌنڌو:
    job
    ماڳ:
    karachi
    ڪويلين کي سڏيا ن ويٺو
    اچو مون سان اچي کيڏو
    رهاڻيون ڀي ڪيو مونسان
    اوهان کي جي نه اکيون آهن
    ارپيان ٿو نظر پنهنجي
    اوهان جو ساٿ اهڙو آ
    نه ڪي انسان جهڙو آ
    خلوص قربتن ۾ ٿي
    ملو ٿيونپاڻ گلي ڀاڪر
    هر هڪ سان اهو ناتو
    هتي آدم نه ڪي ڄاتو
    انسان ڪينو انسان سان
    جلي پڄري الاءِ ڇاکان
    ڇڏي دنيا ويا ڪيئي
    نه ئي واپس وريا سي ئي
    هتي جا محل بنگلا سڀ
    اجايا هن اجيا هن
    ڪتيو ڪا ڪار چڱائيءَ جي
    نه ڪيو ڪا ڳاله برائيءَ جي
    منداين کي مٽايو سڀ
    ڏيو آسيس انسان کي
    ڪيو گم گار بم بارود
    اجايو ڪيو ٿا بت معبود
    هڪ الله هڪ الله
    هر هنڌ جو آهي موليٰ
    هر هنڌ جو آهي موليٰ

    لبستم دائودپوٽه
     

هن صفحي کي مشهور ڪريو