ساقي ارشاد لورڙ جي شاعري ۽ تعارف

'سنڌي شاعري' فورم ۾ saqi irshad Lorer طرفان آندل موضوعَ ‏17 مارچ 2018۔

  1. saqi irshad Lorer

    saqi irshad Lorer
    سينيئر رڪن

    شموليت:
    ‏1 مارچ 2017
    تحريرون:
    43
    ورتل پسنديدگيون:
    5
    ايوارڊ جون پوائينٽون:
    148
    ڌنڌو:
    سماجي ورڪر
    ماڳ:
    قنبر علي خان
    نالو : ارشاد علي
    ادبي نالو : ساقي ارشاد لورڙ
    والد جو نالو : محمد عرس لورڙ
    ذات : لورڙ
    جنم : 2 فيبروري 1993
    تعليم : گريجوئيشن
    ڪرت : سوشل موبيلائيزر
    ايڊريس : ڳوٺ سومر لورڙ تعلقه قنبر
    موبائيل : 03002586897
    لکڻ جي باقائده شروعات : 2006 کان
    ڇپيل مواد : ” گل ڦل ، روزاني تعميرِ سنڌ ، سفيرِ سنڌ ميگزين ، هزار داستان ، ڪهاڻي ڊائجسٽ ، عبرت ميگزين ۽ روزاني ڪاوش ،
    لکيل صنفون : غزل ، نظم ، وائي ، گيت ، بيت ، ڪهاڻي ، مضمون ، ۽ نثري نظم ،
    سندس شاعري مان ڪجھ ،.

    نظم

    بهار رُتِ ۾ گلابَ چهرا ،
    اداس آهن ، نراس آهن ،
    زخم زخم ٿيا وجود آهن،
    اڃان اتم هي وجود آهن ،
    ڪو بار دل تان اچي ته لاهي ،
    ڏيڻ ڪو آٿت آيو نه آهي ،
    ڪي سک سهارا ملي نه سگهيا،
    ڏکن ڪنارا ، ملي نه سگهيا ،
    صدا جون لهرون وڃن ٿيون دٻجي ،
    آماٺ مونجهو گگن ۽ ڌرتي ،
    سندر ڪي سپنا اکين ۾ چڀيا،
    تڏهن اڙهو آ اکين مان پاڻي ،
    سڄو هي عالم ڀري ٿو سڏڪا ،
    امن لڏي جو هتان هليو ويو،
    ڳلي ڳليءَ ۾ ھلي ٿي هولي ،
    شهر نگر آ ٿيو رتو رت ،
    گهرن برن ۾ غبار آهي ،
    رُڳي ئي دردن نهار آھي ،
    نظر نظر ۾ سوال آهي ،
    خوشيون اسانجون ڪِڏانهن هليون ويون ،!؟
    خوشيون اسانجون کسي اسان کان ،
    کسنِ ٿا ظالم لٽنِ ٿا ظالم ،!
    خوشيون اسانجون لٽيون ويون هِنِ ،!
    خوشيون اسان جون گهٽيون ويون هنِ!

    غزل

    دور ٿيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
    ڏکَ ڏيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
    کوڙ کاري کڻي هٿ هٿياري کڻي ،
    گل پٽيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
    ساٿُ ساٿي ڇڏي موکي غم سان گڏي،
    ننڊ نيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
    الوعدا اڄ چئي گاوَ گھرا ڏئي ،
    کِل کسيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
    هرپهر جان جذبن مان منهنجي ڪڍي،
    غم گڏيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،
    سار ”ساقي“ لهي ڪان آيا ڪهي ،
    منهن مٽيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ،

    غزل

    ڀل خفا ٿي شهر ڪري ڇڏبو ،
    درد دل جو ذڪر ڪري ڇڏبو ،

    تون اچين جي مو ڏي هلي هيڪر،
    سور سارو ثمر ڪري ڇڏبو ،

    منهنجا محبوب هن وڇوڙي ۾،
    پُرِ پيالو زهر ڪري ڇڏبو ،

    ها تون آن زندگي رهڻ تو بن،
    محل ماڙيون کنڊر ڪري ڇڏبو ،

    ڏينهن جيڪي گڏي گذارياسي،
    تن تي هر هر فڪر ڪري ڇڏبو،

    هاڻ ”ساقي“ اچي پُڳو آهيان ،
    ساڻ سپنو خنجر ڪري ڇڏبو،

    ساقي ارشاد لورڙ

    غزل

    سدا درد ديرن ۾ قيد رهياسين ،
    حسينن جي ڦيرن ۾ قيد رهياسين ،

    زماني ته مونکي گهڻو يار ٽوڪيو،
    مگ تنهنجي پيرن ۾ قيد رهياسين ،

    اسانکي ٻڌل دردَ دامن ۾ آھن،
    حسينن جي گهيرن ۾ قيد رهياسين ،

    پرين محبتن جا وڌي ويا ته ويري،
    سدا تن جي ويرن ۾ قيد رهياسين،

    اسان پئي تلاشيا اُجالا سدائين ،
    مگر من انڌيرن ۾ قيد رهياسين،

    سڄو ڳوٺ پنهنجو ڳوٺاڻا به ”ساقي“،
    اسين پوءِ ڇو غيرن ۾ قيد رهياسين،

    ساقي ارشاد لورڙ

    غزل

    سوا تو حياتي اڌوري لڳي ٿي ،
    ڏکي زندگي هيء َ سموري لڳي ٿي،

    اسانجي سڄڻ دل کي جاچي ڏسوڀل،
    اوهانجي ڏکي يار دوري لڳي ٿي،

    جدائي سبب جيءُ جلندو رهي ٿو ،
    پرين تنهنجي الفت ضروري لڳي ٿي ،
    تمّنا اندر ۾ وڏي ڪا رهايم ،
    جلايم جسم ڀي نه پوري لڳي ٿي،

    ظلم جون نه ”ساقي“ ڏيئو ڪو وسائي،
    جَڳَتَ ۾ جهالت نسوري لڳي ٿي ،

    ساقي ارشاد لورڙ

    غزل

    لفظ هن ڄڻ ته وار ڪاتيءَ جا ،
    سرس آهن سوال ساٿي ءَ جا ،
    ڏکَ ۾ يا سک ۾ تو سوا ”ساقي“،
    ڏينهن گهاريان پيو حياتي ءَ جا،
    لڙڪ اک اک مان ڏسان ٿووهندي،
    سور آهن سوين دِهاتيءَ جا ،
    غيرُ ڪٿ ٿو اجهو اجاڙي من ،
    هٿَ هجن جي نه پنهنجي ڀاتيءَ جا،
    هڪ ئي ڏک آ ته هن غريبيءَ ۾ ،
    ساڀيان ٿِيا نه خواب ساٿيءَ جا ،
    ڏس ته ڪهڙا ڪڍي ، ڪڍاڪهڙا،
    هن ته مطلب سوين ئي جهاتيءَجا،

    ساقي ارشاد لورڙ
    غزل

    چوين پيو ته توکي سهارو مان ڏيندس ،
    پري ڏکُ ڪري سکُ سهارو مان ڏيندس ،
    سوين ڪوھُ توکان پري غم کي نيندس ،
    توکي هرخوشيءَجو ڪنارومان ڏيندس،
    رڻن ۾ به بسنتي ، ڀنورَ باغ بستي ،
    هتي جيوَ جيوت جيارو مان ڏيندس ،
    هتان ڪلفتو سڀ ڌڪي مان ڇڏيندس ،
    اَڏي محب محبت منارو مان ڏيندس ،
    سڀن ئي اجهن تي سکن جو خوشين جو،
    اُوڙي هاڻي اهڙو مهارو مان ڏيندس ،
    هتي پنهنجي مارن کي سرسبز وڻندڙ ،
    اکين کي پسائي نظارو مان ڏيندس،

    ساقي ارشاد لورڙ
    غزل

    سنگتي ساٿي يار ڇڏي ويا ،
    پنهنجا پراڻا پيار ڇڏي ويا ،
    سڀ سک چين ڦري ويامونکان،
    ويندي ويندي سار ڇڏي ويا ،
    ڀيلي ڀونءِ ڀلاريءَ جا باغيچا،
    سنگساريء َجا آسار ڇڏي ويا،
    رشتا نعتا پل ۾ ٽوڙي ،
    دلبر ڌارون ڌار ڇڏي ويا،
    مونکي روئندو رڙندو هتڙي ،
    ڏک سک جا ڀائيوار ڇڏي ويا،
    اڄ پيچ اڙائي سال سڪائي ،
    نيھ ڪري نروار ڇڏي ويا ،
    ”ساقي“ ڪانَ ڏٺاسي جيڪي،
    اک اک ۾ اظهار ڇڏي ويا ،

    ساقي ارشاد لورڙ

    غزل

    زندگي گذري رهي آ سار ۾ ،
    مان رهان ٿو سوچ َ ۽ ويچار ۾ ،

    حق سدا هارين جو کائن ٿا پيا ،
    ظلم ۽ دهشت آهي ڀوتار ۾ ،

    بس مونکي هروقت هن جي ياد آ ،
    پر مٺي هر ويل آ سينگار ۾ ،

    عڪس وانگر ياد هن جي دل اندر ،
    شل هجي گلڙن جي هٻڪار ۾ ،

    حسن واري سنڌ گلشن ۽ سڳنڌ ،
    آهي دشمن جي سدائين وار ۾ ،

    سک جي ڳولا ۾ اسان هون دربدر ،
    ڏک ئي ڏک ”ساقي“ مليا سنسار ۾ ،

    ساقي ارشاد لورڙ

    غزل

    ناس دل جو نگر ڏٺو آهي ،
    ڏاهپن تي ڏمر ڏٺو آهي ،

    ظلم جي انتها هتي ٿي آ ،
    هر رتو رت شهر ڏٺو آهي ،

    وارَ واسينگ جيئان ڏنگي ويٺا،
    خواب جو ڪو پهر ڏٺو آهي ،

    ڪيا اجڙُ بي مندي خزا گلشنَ ،
    اجڙيل پنهنجو ترُ ڏٺو آهي ،

    ڪنهن بُکي بکَ جي ستايل کي،
    پيئندي مون زهر ڏٺو آهي ،

    رات ڀر انتظار ”ساقي“ ڪيو ،
    هو نه آيو سحر ڏٺو آهي ،

    ساقي ارشاد
     

هن صفحي کي مشهور ڪريو