نالو : ارشاد علي ادبي نالو : ساقي ارشاد لورڙ والد جو نالو : محمد عرس لورڙ ذات : لورڙ جنم : 2 فيبروري 1993 تعليم : گريجوئيشن ڪرت : سوشل موبيلائيزر ايڊريس : ڳوٺ سومر لورڙ تعلقه قنبر موبائيل : 03002586897 لکڻ جي باقائده شروعات : 2006 کان ڇپيل مواد : ” گل ڦل ، روزاني تعميرِ سنڌ ، سفيرِ سنڌ ميگزين ، هزار داستان ، ڪهاڻي ڊائجسٽ ، عبرت ميگزين ۽ روزاني ڪاوش ، لکيل صنفون : غزل ، نظم ، وائي ، گيت ، بيت ، ڪهاڻي ، مضمون ، ۽ نثري نظم ، سندس شاعري مان ڪجھ ،. نظم بهار رُتِ ۾ گلابَ چهرا ، اداس آهن ، نراس آهن ، زخم زخم ٿيا وجود آهن، اڃان اتم هي وجود آهن ، ڪو بار دل تان اچي ته لاهي ، ڏيڻ ڪو آٿت آيو نه آهي ، ڪي سک سهارا ملي نه سگهيا، ڏکن ڪنارا ، ملي نه سگهيا ، صدا جون لهرون وڃن ٿيون دٻجي ، آماٺ مونجهو گگن ۽ ڌرتي ، سندر ڪي سپنا اکين ۾ چڀيا، تڏهن اڙهو آ اکين مان پاڻي ، سڄو هي عالم ڀري ٿو سڏڪا ، امن لڏي جو هتان هليو ويو، ڳلي ڳليءَ ۾ ھلي ٿي هولي ، شهر نگر آ ٿيو رتو رت ، گهرن برن ۾ غبار آهي ، رُڳي ئي دردن نهار آھي ، نظر نظر ۾ سوال آهي ، خوشيون اسانجون ڪِڏانهن هليون ويون ،!؟ خوشيون اسانجون کسي اسان کان ، کسنِ ٿا ظالم لٽنِ ٿا ظالم ،! خوشيون اسانجون لٽيون ويون هِنِ ،! خوشيون اسان جون گهٽيون ويون هنِ! غزل دور ٿيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، ڏکَ ڏيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، کوڙ کاري کڻي هٿ هٿياري کڻي ، گل پٽيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، ساٿُ ساٿي ڇڏي موکي غم سان گڏي، ننڊ نيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، الوعدا اڄ چئي گاوَ گھرا ڏئي ، کِل کسيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، هرپهر جان جذبن مان منهنجي ڪڍي، غم گڏيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، سار ”ساقي“ لهي ڪان آيا ڪهي ، منهن مٽيندا رهيا ، ياد ايندا رهيا ، غزل ڀل خفا ٿي شهر ڪري ڇڏبو ، درد دل جو ذڪر ڪري ڇڏبو ، تون اچين جي مو ڏي هلي هيڪر، سور سارو ثمر ڪري ڇڏبو ، منهنجا محبوب هن وڇوڙي ۾، پُرِ پيالو زهر ڪري ڇڏبو ، ها تون آن زندگي رهڻ تو بن، محل ماڙيون کنڊر ڪري ڇڏبو ، ڏينهن جيڪي گڏي گذارياسي، تن تي هر هر فڪر ڪري ڇڏبو، هاڻ ”ساقي“ اچي پُڳو آهيان ، ساڻ سپنو خنجر ڪري ڇڏبو، ساقي ارشاد لورڙ غزل سدا درد ديرن ۾ قيد رهياسين ، حسينن جي ڦيرن ۾ قيد رهياسين ، زماني ته مونکي گهڻو يار ٽوڪيو، مگ تنهنجي پيرن ۾ قيد رهياسين ، اسانکي ٻڌل دردَ دامن ۾ آھن، حسينن جي گهيرن ۾ قيد رهياسين ، پرين محبتن جا وڌي ويا ته ويري، سدا تن جي ويرن ۾ قيد رهياسين، اسان پئي تلاشيا اُجالا سدائين ، مگر من انڌيرن ۾ قيد رهياسين، سڄو ڳوٺ پنهنجو ڳوٺاڻا به ”ساقي“، اسين پوءِ ڇو غيرن ۾ قيد رهياسين، ساقي ارشاد لورڙ غزل سوا تو حياتي اڌوري لڳي ٿي ، ڏکي زندگي هيء َ سموري لڳي ٿي، اسانجي سڄڻ دل کي جاچي ڏسوڀل، اوهانجي ڏکي يار دوري لڳي ٿي، جدائي سبب جيءُ جلندو رهي ٿو ، پرين تنهنجي الفت ضروري لڳي ٿي ، تمّنا اندر ۾ وڏي ڪا رهايم ، جلايم جسم ڀي نه پوري لڳي ٿي، ظلم جون نه ”ساقي“ ڏيئو ڪو وسائي، جَڳَتَ ۾ جهالت نسوري لڳي ٿي ، ساقي ارشاد لورڙ غزل لفظ هن ڄڻ ته وار ڪاتيءَ جا ، سرس آهن سوال ساٿي ءَ جا ، ڏکَ ۾ يا سک ۾ تو سوا ”ساقي“، ڏينهن گهاريان پيو حياتي ءَ جا، لڙڪ اک اک مان ڏسان ٿووهندي، سور آهن سوين دِهاتيءَ جا ، غيرُ ڪٿ ٿو اجهو اجاڙي من ، هٿَ هجن جي نه پنهنجي ڀاتيءَ جا، هڪ ئي ڏک آ ته هن غريبيءَ ۾ ، ساڀيان ٿِيا نه خواب ساٿيءَ جا ، ڏس ته ڪهڙا ڪڍي ، ڪڍاڪهڙا، هن ته مطلب سوين ئي جهاتيءَجا، ساقي ارشاد لورڙ غزل چوين پيو ته توکي سهارو مان ڏيندس ، پري ڏکُ ڪري سکُ سهارو مان ڏيندس ، سوين ڪوھُ توکان پري غم کي نيندس ، توکي هرخوشيءَجو ڪنارومان ڏيندس، رڻن ۾ به بسنتي ، ڀنورَ باغ بستي ، هتي جيوَ جيوت جيارو مان ڏيندس ، هتان ڪلفتو سڀ ڌڪي مان ڇڏيندس ، اَڏي محب محبت منارو مان ڏيندس ، سڀن ئي اجهن تي سکن جو خوشين جو، اُوڙي هاڻي اهڙو مهارو مان ڏيندس ، هتي پنهنجي مارن کي سرسبز وڻندڙ ، اکين کي پسائي نظارو مان ڏيندس، ساقي ارشاد لورڙ غزل سنگتي ساٿي يار ڇڏي ويا ، پنهنجا پراڻا پيار ڇڏي ويا ، سڀ سک چين ڦري ويامونکان، ويندي ويندي سار ڇڏي ويا ، ڀيلي ڀونءِ ڀلاريءَ جا باغيچا، سنگساريء َجا آسار ڇڏي ويا، رشتا نعتا پل ۾ ٽوڙي ، دلبر ڌارون ڌار ڇڏي ويا، مونکي روئندو رڙندو هتڙي ، ڏک سک جا ڀائيوار ڇڏي ويا، اڄ پيچ اڙائي سال سڪائي ، نيھ ڪري نروار ڇڏي ويا ، ”ساقي“ ڪانَ ڏٺاسي جيڪي، اک اک ۾ اظهار ڇڏي ويا ، ساقي ارشاد لورڙ غزل زندگي گذري رهي آ سار ۾ ، مان رهان ٿو سوچ َ ۽ ويچار ۾ ، حق سدا هارين جو کائن ٿا پيا ، ظلم ۽ دهشت آهي ڀوتار ۾ ، بس مونکي هروقت هن جي ياد آ ، پر مٺي هر ويل آ سينگار ۾ ، عڪس وانگر ياد هن جي دل اندر ، شل هجي گلڙن جي هٻڪار ۾ ، حسن واري سنڌ گلشن ۽ سڳنڌ ، آهي دشمن جي سدائين وار ۾ ، سک جي ڳولا ۾ اسان هون دربدر ، ڏک ئي ڏک ”ساقي“ مليا سنسار ۾ ، ساقي ارشاد لورڙ غزل ناس دل جو نگر ڏٺو آهي ، ڏاهپن تي ڏمر ڏٺو آهي ، ظلم جي انتها هتي ٿي آ ، هر رتو رت شهر ڏٺو آهي ، وارَ واسينگ جيئان ڏنگي ويٺا، خواب جو ڪو پهر ڏٺو آهي ، ڪيا اجڙُ بي مندي خزا گلشنَ ، اجڙيل پنهنجو ترُ ڏٺو آهي ، ڪنهن بُکي بکَ جي ستايل کي، پيئندي مون زهر ڏٺو آهي ، رات ڀر انتظار ”ساقي“ ڪيو ، هو نه آيو سحر ڏٺو آهي ، ساقي ارشاد