غزل
ڪـڍي منهن دري مان سڪائيندو نـ ڪر
ڏ ئـــي هـــــٿ جــا اشـــــارا ستــائيندو نـ ڪر
ڏ کـــايــل هـــان ڏاڍو مــان تنهنجي ڪـــري
ڪــري مـذاق مشڪريون کلائيندو نـ ڪر
ڏســـــي مونکي ســـامهون مٽائين ٿـــو منهڙو
بڻائي پاگــــل پويان پنهنجي ڀڃائيندو نـ ڪر
هــر ڪو ماڻهو ڏســـي ٿو توکي واٽ ويندي
ڏ ئـــــي ســــــٽ وارن کــــــي ورائيندو نـ ڪر
ڪـرڻ چـار ڳــالهيون ڪـڏهـن ايندا ڪيو
رهـــي ڏور دل منهنجي کــي ڏکائيندو نـ ڪر
ڪــــيان يــاد تــوکــي آئـــون ا ٺيي پهــر ويٺو
ڪــري يـــــاد گـهــڙي کـــــن ڀلائيندو نـ ڪر
تنهنجي دل ۾ آئــــون ٺاهـــڻ گهر ٿو چاهيان
ان دل تان "مزمل" کي وري لاهيندو نـ ڪر
مزمل چانڊيو