شيراز احمد نظاماڻي طرفان موجوده مواد

ها مونکي ياد اچي ٿو اهو ڏينهن جنهن ڏينهن تنهنجو ماڪ ۾ ڀنل گلاب جيان لڳي رهيو هو ، خماريل نيڻن منهنجي دلڪش سپنن هميشه هميشه لاءِ کسي ورتو ، تنهنجي گلاب جهڙي چهري منهنجي معصوم دل تي گلن جي ورکا ڪري ڇڏي ۽ تنهنجي عجيب ادائن مونکي تنهنجي حسن جو هڪ پل ۾ قيدي بنائي ڇڏيو ، ها اها ته پهرين ملاقات هئي پر...

اکين جا رشتا نه اظهار نه ملڻ نڪي ڪي نياپا پري کان جدائي جا ٿيا پئي اشارا اشارن منجهان نينهن ناتا ٽٽي ويا اکين جا رشتا اکين ۾ ٽٽي ويا نه راهن تان گذرڻ ، اکين مان نه نڪرڻ وري خواب ۾ رات توکي ڏسڻ روح راحت ڏيڻ وارا راڻا رُسي ويا اکين جا رشتا اکين ۾ ٽٽي ويا ڇا حالت هجر آ اسانجي جي بنائي درد ويتر...

پکين گُنگُنايو خزائن جو موسم رهيو زندگي ۾ الائي ڇو رُسي ويون بهارون اسان کان جتي ٽهڪ خوشبو هوائن وکيري اتي ان نگر ۾ اسان دل وڃايو جڏهن شام ويلي پکين گُنگُنايو اوهان جي اکين ۾ هو اونهو ڪو ساگر اسان نيڻ تنهن ۾ وڃائي ويٺاسين الئي دل چري کي اسان ڇو رُلايو جڏهن شام ويلي پکين گُنگُنايو هو اڻ ڄاڻ ،...

اڄ جڏهن زرعي يونيورسٽي جي مين گيٽ وٽ لهي اندر داخل ٿيس ته گذريل ست اٺ سالن پهريان واري وڃڻ جو احساس ٿيو ، بلڪل ائين نه پئي لڳو ته ڪنهن طويل عرصي کانپوء پيو وڃان ، وڻن جون خوبصورت قطارون هميشه جيان هوائن ۾ پئي لُڏيون ڪافي اجنبي ۽ نوان چهرا ساڳن رستن تي پئي آيا ۽ ويا ، مونکي احساس ٿيو ته زندگي جون...

ڊائري جو ورق موسم سرد هو ، يونيورسٽي جا پهريان ڏينهن هئا ماحول سان گڏ ماڻهو به نوان هئا پر مان فقط خود کي هيڪلو يا اجنبي نه سمجهي رهيو هئس پر مون جهڙا کوڙ اجنبي چهرا هڪ ٻئي کي ڏسي ماٺ جا گل پوکي رهيا هئا ۽ سندن ذهن ۾ سوچون سڪل پنن جيان ڇڻي رهيون هيون مان پنهنجي پاڻ سان ڳالهيون ڪرڻ لئي چئواٽيي تي...

غزل عشق آتش جيان من ۾ ٻرندو رهيو درد ويتر وڇوڙي جو وڌندو رهيو روز يادن جي سيلاب ۾ نيڻ تڙپيا دل اداسي جي رڻ ۾ رلندو رهيو ڪير خوابن جي سڏڪن جون دانهون ٻڌي جيُ اندر ۾ اڪيلو جلندو رهيو نيڻ ساحل تي سڪ جي سفر ۾ رهيا مينهن اُلڪن جو من ۾ وسندو رهيو وقت رڪجي وفا ويو توکان ڌار ٿي ۽ حياتي ۾ هجر بس...

چوٽ لفظن جي دل کي گهائي ڇڏيو بي رخي ديپ دل جو اجهآئي ڇڏيو ڀروسن تي نه ڪوئي رهيو ڀروسو ڪو درد ايڏو اندر کي جلائي ڇڏيو من مايوس وادين ۾ ڀٽڪي ويو نيڻ لڙڪن ۾ خود کي لڪائي ڇڏيو سوچ ساگر جي ڇولين ۾ الجهي وئي تات صحرا ۾ سُڏڪي سَڪائي ڇڏيو ننڍ خوابن جي در تي رُني دير تائين جاڳ ايڏو وفا کي جهُڪائي...

(ڇولي وارو) يونيورسٽي کان واپسي هئي ، آئون اسٽاپ تي ڪوسٽر جو انتظار ڪري رهيو هئس. تقريبن 3 ٿيا هوندا . هڪ ننڍو ڇوڪرو جنهن جي عمر اڃان راند روند ۽ اسڪول ۾ پڙهڻ جي هئي ، نماڻي ۽ اداس چهري سان اسٽاپ تي بيٺو هو سندس هٿن ۾ ڇولن جي بالٽي هئي ۽ هٿ ۾ دوائن جي ٿيلهي ، هڪ ڪوسٽر سامهون ايندي ڏٺم لڳ ڀڳ فل...

درد هڪڙو دل اندر رهجي ويو. ياد ماضي جو مندر رهجي ويو. سوچ جي آغوش ۾ سپنا رُليا حسرتن جو هر نگر اُجڙي ويو. سرد موسم ياد ڏياري بي رخي انتظاري جو قهر گذري ويو ڪونه سمجهو تو وفا ڪنهن راز کي ڳالهه هڪڙي جو ذڪر رهجي ويو . وفا شيراز نظاماڻي

سائين وساڻ صاحب لک قرب.

ڀڳل جام جهڙي حياتي اسانجي رٺل شام جهڙي حياتي اسانجي نه بارش جي رمجهم نه گگن ۾ ڪو بادل.. رهيو ٿر اکين جو اڃايل اڃايل... نه جيون ۾ ڪوئي مليو همسفر هو لڳو بي سبب زندگي جو سفر هو هئي ڄڻ اڌوري ڪهاڻي اسانجي ڀڳل جام جهڙي حياتي اسانجي اوهان ياد بڻجي ويا رهجي اندر ۾ ڪوئي عڪس بڻجي ويا رهجي اکين ۾...

شيراز احمد نظاماڻي ادبي نالو وفا شيراز ذات نظاماڻي جنم سال 1986 تعليم ماسٽر ايگريڪلچر ڪم ، ايگريڪلچر فناس آفيسر بينڪ ۾ ايوراڊ اينڪر ڊاريڪٽر پاڪ چائنا ويڪ زرعي يونيورسٽي طرفان شاعري جي شروعات سن 2000 پبليڪيشن ، لڳ ڀڳ 30 مضمون نثر ڇپيا زراعت ادب ۽ شاعري به ڊان ، ڪاوش ، عبرت ۽ عبرت ميگزين سميت...