علي رضا جوکيو طرفان موجوده مواد

ادا سنڌي سوفتوئر نه پيو ٿئي ڪئين ان کي ڊائوم لوڊ ڪجي

سُڻ ته سُڻايائي علي رضا جوکيو حقيقت هن حال جي ظاهر ڪريا زري خبر نه آهي ته هن کي ڪنهن جي نظر لڳي وئي هن جون خوبيون ختم ٿي ويو. خامين اچي کيمان کوڙيا .هن جي طبيعت ۾ عجيب ڪيفيت تاري ٿي وئي. عجيب قسم جا هيلا ءِ وسيلا ڳولڻ لڳي ويو . آئون هن کي ايترو ته چاهيندو هوس جو هن جي هر خوائش کي پورائي ۾...

تمام سٺو نظم

سائين جي ڳالهه سوراآنا سڇ آهي ڇو جو مون جو به ان سوشل دنيا سان واسطو آهي پر انهن جي سوچ ۽ مون جي سوچ ۾ فرق آهي ان لا آئون انهن سان نه ٿو هلي سگهان اهو اوهان جي ڳالهه بلڪل سهي آهي آئون اوهان جي ڳالهه تي متمعين آهيان پر هن جو حل ڇا آهي ،هي ته انهن مارون ماڻهن کي انڏا لولا لڳڙا لکائي پنهنجا پيٽ...

الله ڪري ڪڏهن اسان جي ايريا مان گٽڪو پان ختم ٿيندو۔

تما بهترين

تمام بهترين پڙهي ڏاڍدي خوشي سان گڏ تمام گهڻي ڄاڻ ملي اميد تۡه اهڙا قيمتي خزانه ونڊ ڪندا رهندا۔

سائين پهرين مون جي طرف کان سڄي ساٿ کي هڪ نئي سوچ ۽ ڀلائي واري ڪم ۾ مبارڪون جو اوهان قران پاڪ جو تفصير لاءِ ڪوشا آهيون ۔ان لاءِ سڀئي دوست ساٿ ڏيندا ته ضرور منزل ماڻبي انشاالله مون جي طرف کان هڪ هزار روپيه اوهان کي موڪليدس پر اهو ڪئين پهچايو وڃي ان جو راه واٽ اوهان ڏسيو ته اوماڻيا وڃن مهرباني علي...

ڇاڳلي جوکئي جي شاعري ڇا پڇو ٿا يار مون کان ڪئين هٿن مان مور ويا بـــند ٿي ويـــا محبــــت جا ميخـــانا، ڪيڏو مون سان ظلم ڪيو اٿئي زمانا محبت ۾ ماڻهو مرندا هئا شايد اهو دور ويا کـــير مــکـــڻ دورانئـــان لسيــــون ڪنهن جي اڱڻ تي ڪو نـ ٿا ڏسون ڪونڊيون گوشيون بوريون رايون دوست دنيا مان اهو دور...

ادا دريس صاحب وڏي مهرباني لک لک ٿورا

بابو جوکئي جي شاعري الله الله ڪــــريــــــــــــان الله مــــنهنجــــــو تــــــوهـــــار ، ساراهه ڪريان سيد جي ٻيو صاحـــــب رب ستـــــار ، پير ته اسان جو بادشاهه جنهن جو باري کڻي ٿو بار، قـــــــادر جــــــي قــــــدرت جـــــو مون پـــتو نه آهــي پار، ته ماڻهو سڪن تا مينهن لاءِ سو ڏيندو پاڻ...

ُن ڇُن ڇير جي ڇمڪار او يار گونجي منهنجي من ۾ ساوڻ جون راتيون تن ۾ تاتيون ڌڪ ڌڪ ساجن جي سار اويار گونجي منهنجي من ۾ ڳولين توکي ديدون ڪئين ملايان عيدون ڪئين لاهيان اندر جو آزار. اويار گونجي منهنجي من ۾ ماڳ مان پريشاني گوندريا مناني گوين جي سندس گفتار اويار گونجي منهنجي من ۾.

اسان وڃون ٿا شهر ڇڏيو خدا ڪنڌئي آباد موٽي مان ڪونه ايندس هاڻ جڏهن اسان رنو ٿي شهر تنهنجو کليو ٿي ڏسي غمن ۾ جهولن منجھ جُهليو ٿي ويئي ڪٿوري سرهاڻ نـ گلا ڪنهن کان نـ منهنجي ڪائي شڪايت ڪن ٿا مون تي ڏس هي ڪيڏي عنايت چون رهين ڇاڪاڻ هوندي حياتي مناني ڪٽيندس پيو زندگاني ميڙي مُٺيون ڀري ڇڏيندس ڪا نـ...

اسلام عليڪم سائين رضوان علي اوهان جي لطيف جي بيت جي چونڊ ڪيل بيت تي تمام تمام لک لک وڌايون اميد ته اهڙيون ڪاوشون موڪي علم ۾ وڌارو ۽ سوڌارو ڪندا رهندا