بيدل بيڪس بيوس طرفان موجوده مواد

مون سي ڏٺا ماءُ، جنين ڏٺو پرينءَ کي، رهي اچجي راتڙي، جنگن سندي جاءِ، تنين جي ساڃاءِ، ترهو ٿئي تار ۾

لڳي ويئي لاڙ سان لنئون ، اوهان کي ٻيو ڀلا ڇا چئون اسانکي عشق سارين جيان، ڇنڊي ڦوڪي ڇڙي ٿو پيو. حسن درس

لڳي ويئي لاڙ سان لنئون ، اوهان کي ٻيو ڀلا ڇا چئون اسانکي عشق سارين جيان، ڇنڊي ڦوڪي ڇڙي ٿو پيو. حسن درس

سمجهڻ ساڌن ک محبت جو مذڪور وڏي وڏائي رام جي ، نور اعلا نور هينئڙي حب گروءَ جي ، مرسل مڙني مور يوسف يار حضور دل سچيء ۾ سچيان . نانڪ يوسف

ڳوٺ سڄي وچ ڳالهه هلي ، تيڏي سونهن سماڻي اي وڌ جيڏون ڪيڏون جهـــــار ڳئي ، پر تيڏي اک کانڀاڻي اي استــــاد اٿان ئي زاري هي، جٿـــــــان پٿر ٿيندي پاڻي اي . استاد بخاري

سڪ هوَئي ته سور ٿيوَئي نه ته بنا سڪ سور ڪيها گفتگو هوي محبت والي نه ته بنا محبت مذڪور ڪيها اک هوي حيـــــــــــاء والي بي حياء دا نــــــــــــــــور ڪيها آکي غلام فريدا يار جت به وسي او پنڌ هي ڏور ڪيها

ڪيئن کڻي سنيگاري سرڙو آ ڏبو سوريء مٿي هن ستي سڀ لوڪ کي بيــــــــدار ديوانا ڪندا مصطفي منصــــــــــــــور واري موج اڀري آ ڏسون مان ڏيان سر ، مان ڏيان سر ، تڪرار ديوانا ڪندا

مٽــــــــي جا مليــــــر تنهن مٽــــــيء وڏو مــــان جُـــــــڙي جنهن مــــــان راس ٿيو اڄوڪو انسان چيري پيــــــٽ مٽـــــيء جو نوچي لڌئــــي نـــان ڏورڻ ڪــــــــارڻ ڏٿ جي مليـو ديــــــس مهـــــان لٿو شڪ گمان جڏهن ڪل پئي ڪن فيڪون جي

ایک دہاڑے ایک دیوانہ ھیٹھ محل دے جاوے محل دے وچ محمود ساقی بیچ ستار بجاوے رکھ کے تنبا چھاتی اتے اپنا من پرچاوے حشمت شاھ میکوں تنبے وچوں پیا اھو آواز آوے فوج حسن دی کیتا حلا خدا کرے شل دنیا دا بھلا ﴿ راضی فقیر ﴾

بيحد نوازشون قبله سائين

هئا جي اشڪ اکيڙين ۾ ته ڪيم نظرانو دلبر جو انهيء هوندي به نٿو ريجهي پوء ڪُلزم ڪٿان آڻيا يا خــــدا تنهنجي دنيــــــا ۾ ٻڌڻ وارو ڪو ڪونهي ڪٿان آڻيا اي دل جي راز جو محــــــرم ڪٿان آڻيا ٻُڌي من رحمـــــ آڻي سنگـــدل اي طالــــب المولا نصيبــــــن کي چوان جو هوندم ماتــــــم ڪٿان آڻيا طالب المولا

سنڌ سڀيتا جي بچاءَ لاءِ، سنڌ ڌرتيءَ جو مان مٿانهون ڪرڻ لاءِ، هر دور ۾ سنڌ ڄائو ٻه وکون اڳڀرو هوندو آهي. سندس نيڻن جي نهار ۾ هڪ اٿاهه گهرائي سمايل هوندي آهي، سندس سوچ جي اڏام تمام مٿانهين هوندي آهي، جنهن منجهان اهو صاف نظر ايندو آهي ته سنڌوء َ جي پاڻيءَ ۾ ڪيڏي نه ارڏائي آهي، جيڪا هر هنڌ، هر مهل...

عدل ڪرين ته ميڏي جاء نه ڪائي فضل ڪرين ته مين جيوان چارئي پلو ميڏي چتڙ ڀري مين ڪهڙا مل مل ڌوئان پاڻي ميلي اتي صابن ٿولي مين ٻيٺي تڙ تي روئان غلام فريدا جي ميڪون خبر هوندي تان مين منڍون هير نه ٿيوان

ڪو عظيم اڳواڻ، مفڪر ۽ فلسفي ڪنهن عام ماڻهوءَ کي سندس غير موجودگيءَ ۾ نالو وٺي ياد ڪري ته حيرت ۽ خوشيءَ وچان اُن شخص جي جهڙي حالت ٿيندي، بلڪل ايئن ئي ڊسمبر 1989 ۾ سنڌ گريجوئيٽس ايسوسيئيشن پاران ڪوٺايل سچل انٽرنيشنل ڪانگريس هلندي مون سان به ٿيو، جڏهن ڪنهن دوست ٻڌايو ته، هڪ اردو رسالي کي ڏنل...

عمر ماروئڙن جي مون کي نهن تي ميندي ڪين ٻوڙيندس تنهجي ٻوڙ ۾ منهجي لهي ويندي ميندي هاڻي ڌر وڃي چوندي ميرا تن ماڙوئڙن جا