منصور اڪبر طرفان موجوده مواد

مان پنهجي زندگي ۾ خود کي تلاش ڪري رهيو آهيان...پر خود کي تلاش نه ڪري سگهيو آهيان....

زندگي پنهجي رستي تي گذارڻ گهرجي...پنهجي سوچ هجڻ گهرجي..زندگي ۾ ڪڏهن رستا ملندا ناهن ڪڏهن انيڪ راهون موجود هونديون آهن...

اسان وٽ ادب اهڙو تخليق ٿي رهيو آهي جيڪو انسان کي اتساه ڏيڻ جي بجاءِ، مايوسي، نراسائي پيدا ڪري رهيو آهي.. ادب اهڙو تخليق ڪرڻ گهرجي جيڪو انسان ۾ ڪجھ ڪرڻ جي همت پيدا ڪري، انسان جي روح کي تازگي بخشي. اسان جا ليکڪ پراڻي طرز تي ليک لکي رهيا آهن..ٻيو ڪجھ نه ته به اهو ضرور ناول يا ڪهاڻي ۾ لکندا ته محبوب...

ادا مون منور سراج جو ناول کاٻي اک جو خواب پڙهڻ جي ڪوشش ڪئي آهي پر ناول جا ڪجھ پنا پڙهڻ سان بور ٿي پيم..ليکڪ ناول اهڙي طرح لکي جو دلچسپي جو باعث سان گڏو گڏ سوچڻ تي مجبور ڪري...

اسلام عليڪم..ادا مان ان ڪري نه لکي رهيو اهيان ته اسان جيڪو مواد تحرير ڪندا سين ڇا ان مواد کي چورايو نه ويندو يا ان کي بدلايو نه ويندو

هن دنيا ۾ ڪو به انسان مشڪلاتن ۽ مصيبتن کان آجو نه آهي...پر هي زندگي انسان جي وجود سان رنگين آهي..