راجندر سنگھه بيديءَ جي اھا ڪھاڻي تله گنگ ويجھو لوڻياٺي زمين تي تڏھن ياد آئي، جڏھن اسان جي گاڏي اتفاق سان معمولي نقص سبب خراب ٿي پئي. گھڻا ئي سال اڳ ۾ پڙھيل اھا ڪھاڻي ان ڪري به شدت سان ياد آئي جو ان ڪھاڻي جو ھيرو به دربدر ڀٽڪندڙ سڙڪ ڊرائيور ھو ۽ تله گنگ ويجھو ويراني ۾ اسان کي رات رھڻ جي صلاح...
جيون ڪوئي، جھوٽو آھي،
پوءِ به حياتي، اڻکٽ ۽ بي انت مسافر،
پنڌ جو ڪوئي ڇيھه نه ڇيڙو،
پوءِ به زماني جي راھن تي،
ڪيئي ڄمارن جي ھيءَ گاڏي،
اڄ به رھي ٿي اڳتي ھلندي،
مٽيءَ جي ھي ماڳ اڃا ڀِي سُر ۽ سازَ جي من موھيندڙ آلاپن سان گونجي پيو.
ڪڏھن ھن جي ”اڄ“ جي ڪائي سُھڻي سُھڻي ”ڪالھه“ به ھئي،
حال...