انسان طرفان موجوده مواد

مري ڀي نه ملندو اسان کي قرار، اسان کان پوءِ ٿڏبا اسان جا مزار. اها ئي مياڻي، اهو ئي ٺٽو، وئي ڪٽ کائي اسان جي ڪٽار. هنجن جي ٽڪڻ جون نشانيون رهيون، اڇا کنڀ سر تي عطر جا اٻار. سٺائون آجيائپ نه ڪا ساهه ٽٽي، هڏين کي به واڙي ڇڏيائون حصار. اهو ٻن گهڙين جو وهايل وِرِهُ، نهوڙي ويو نيٺ ساري ڄمار. وري...

غزل هر شعر حسينا جو، هر بات حسينا جي، هر ڏينهن حسينا جو، هر رات حسينا جي. ويسر نه گهڻي آهي، هر چيز وساري آ، پر ساههَ ۾ سانڍي آ، سوغات حسينا جي. آواز ڪيو هلڪو، هر ڳالهه چئي هوريان، سوچيوسين متان ڀڙڪي، جذبات حسينا جي. وڃ چنڊ! ستارن سان، رستي ۾ اُجالا ڪر، اڄ رات هُتان ويندي، بارات حسينا جي. هر...

ڇڏي شهر تنهنجو مٺا اڄ وڃون ٿا اسان پنهنجي دل کان رٺا اڄ وڃون ٿا ڪڏهن ڪونه اچبو اوهان جي شهر ۾ نه ماکيءَ کي ڇڏبو ملائي زهر ۾ مٺي شيءِ لئي مٺڙا مُٺا اڄ وڃون ٿا پرين هاڻي پکڙا ڪٿي ڪونه اڏبا نڪي پور پوندا نڪي سور سلبا هزارن ڏکن کان ڇٽا اڄ وڃون ٿا حياتيءَ جا ڏينهڙا لنگهي چار ويندا اوهان جا...

تون پڇين ٿو پرين! تون پڇين ٿو پرين! مان هليو ڇو ويس؟ جڏهن شام جو جام، خالي نه هو، رات رم جهم هُئي، تنهنجي ساهن جي، جهيڻن سُرن ۾ سُتل منهنجي بستر تي مُنڪر ڪا موسم هئي۔ تنهنجي ڪجلين اکين جي، ڪنارن مٿي، منهنجي چپڙن جي ٻيڙي، لڳي ئي لڳي، ها! انهي کان اڳي، مان هليو ڇو ويس؟ سچ پڇين او پرين! دل به...

تحرير : انسان قدرت واري هر انسان ۽جاندارالڳ الڳ خوبيون رکيون آهن ۽ هر هڪ کان ڪم به الڳ الڳ وٺندو آهي. ايستائيبن جو سندن جسم فنا ٿي ويندو آهي پر سندن زندگي بيمثال بڻجي وڃي ٿي. ڪي انسان تاريخ ۾ نئين نسل جي آبياري ڪندي خود هڪ تاريخ بڻجي وڃن ٿا. انهن انسانن مان احمدخان ڀرڳڙي پڻ هڪ آهي. اڄ ان سنڌ ۽...