نان اسٽاپ ٽهڪ

عصر ۽ مغرب جي وچ وارو وقت هو. آء عصر قضا پڙهڻ لاء شهر جي هڪ مسجد ۾ لنگهي ويس. مسجد ۾ پيش امام پنهنجي مصلي تي ويٺي مالها ٿي ڦيري. ۽ جڏهن تہ وڇايل پهرين صف ۾ هڪ ڪلين شيو جيڪو ننڍو ڪاروباري لڳي رهيو هو، سو ويٺل هو. ۽ هن شايد ڊو مور نظرئي تحت وڌيڪ مالدار ٿيڻ لاء وضيفو وغيره ٿي پڙهيو.
آء وضو ڪري اچي هنن جي ڀر ۾ نماز نيتي ٿي بيٺس، تہ کن رکي پيش امام ڪلين شيو شهريء سان مخاطب ٿيو : "خبر پيئي، رات مولانا عصمت ﷲ کوسو آيو هو؟"
"نہ مان کي تہ خبر ناهي" شهريء جواب ڏنو، ۽ اتاولو ٿيندي سوال ڪيائين : " پوء ڏي خبر، مزو ٿيو؟"
پيش امام کلندي چيو: "مزي جي ڳالهه ٿو ڪرين، هو اسان واري انور کي سڃاڻين؟"
" هاها، ڳالھ ڪر"
"رات ان ڏي ڦريو ڀوڳ هڻي اصل ڀيڻ. . . . . . . ڇڏيئينس.
ٻنهي طرفان نان اسٽاپ ٽهڪ گونجا، ۽ مان جيڪو ان وقت رڪوع جي حالت ۾ بيٺل هيس، گهڻي ڪوشش جي باوجود بہ کل کي روڪڻ ۾ ناڪام ويس.
( ابوذر انصاري)