گل محمد شاه راشدي

سڄڻ ۽ ساڻيھ ڪنهن اڻاسي وسري، حيف تنين تي هوءِ جن وساريو وطن کي

گئس، بجلي ۽ مهانگو ٿيو آ تيل مهانگائي ڪيو آ غريبن لا ويل

اسلام عليڪم دوستو

توهان کي به عيد جون گهڻي ۾ گهڻيون واڌايون هجن

اد خير مبارڪ

جشن آزادي مبارڪ

اسلام عليڪم دوستو

اسلام عليڪم دوستو

خود جون خاميون اگر ڳولهي سگهي ها ڪوئي ته هـــــتـــڙي ڪــــو به ڪنهنجو استاد نه ٿي ها.

sindhiknowledge.blogspot.com سنڌي معلومات جي ويبسائيٽ

منهنجي سنڌي ويبسائيٽ

سو وقت نيٺ ايندو مهڪي چمن به ويندو آزاد هن فضا ۾ ڪو هو جمالو ٿيندو رهندي نه رات هاڻي ڪا رات هت اُماسي سنڌ ديس جا او واسي ڇا لئه رهو اُداسي

پهاڪو (گل محمد شاه راشدي)
اُٺ نه پڄي، هڻي ٻورون لتوُن:
هڪ جي باھ، ٻئي مان ڪڍڻ.
جَت، اُٺن تي مال لَڏيو، پاڻ ٻورن مٿان چڙهيو پيا وڃن. اُٺن کي تيز هلڻ لاءِ خوب لتون پيا هڻن، پر لتون ته اُٺن تائين پهچن ئي نه پيون، تنهنڪري اُٺن جي تيزيءَ ۾ خيرڪو فرق نه پئي آيو. وري زور سان لتون پيا هڻڻ، ته به اُٺن تائين نه پيو پهچن، ۽ ٻورن کي پيون لڳن. تڏهن ڪنهن ڏسي ائين چيو

:blah:پهاڪو (گل محمد شاه راشدي)
اُٺ نه پڄي، هڻي ٻورون لتوُن:
هڪ جي باھ، ٻئي مان ڪڍڻ.
جَت، اُٺن تي مال لَڏيو، پاڻ ٻورن مٿان چڙهيو پيا وڃن. اُٺن کي تيز هلڻ لاءِ خوب لتون پيا هڻن، پر لتون ته اُٺن تائين پهچن ئي نه پيون، تنهنڪري اُٺن جي تيزيءَ ۾ خيرڪو فرق نه پئي آيو. وري زور سان لتون پيا هڻڻ، ته به اُٺن تائين نه پيو پهچن، ۽ ٻورن کي پيون لڳن. تڏهن ڪنهن ڏسي ائين چيو

شاعري (سيد گل محمد شاه راشدي)

اسين ٻول حق جا ته ٻولي سگهون ٿا

رهي آمريت جي نه اولي سگهون ٿا

زندان زنجير ۽ هي قيد ڪارا

پنهنجي ڀوٰنء ۡخاطر قبولي سگهون ٿا

انڌيرن جي گهيرن کي ٽوڙي اسان

رڻن ۾ اوهانکي به رولي سگهون ٿا

فطرت ۽ قدرت کي قابو ڪري

ڳجهو راز ڳجھ جو ڳولي سگهون ٿا

اسين شير شمشير آهيون وطن جا

زبانون رکو ٿا ته کولي سگهون ٿا

چڱائي جا تحفا کڻي چاھه مان

دفتر دل جا به ڦولهي سگهون ٿا

(سيد گل محمد شاه راشدي)

http://www.gulmuhammad.yolasite.com
سيد گل محمد شاه راشدي جي پرسنل ويبسائيٽ ""مهرباني""

”هر انسان پنهنجي ننڍپڻ کي ياد ڪندو آهي، ۽ تمنا هوندي اٿس ته هڪ دفعو وري ننڍپڻ وري موٽي اچي، پر سمجھان ٿو ته شايد مان ئي اهڙو ماڻهو آهيان جنهن ننڍپڻ جي موٽڻ جي ڪڏهن به تمنا نه ڪئي ۽ نه ئي ننڍپڻ کي ياد ڪري ڪي ٿڌا ساھ کنيم. ٿڌا ساھ کڻان به ڪيئن! ڪهڙو سک ڏٺو هوم.“ (گل محمد شاه راشدي)