منصور ميراڻي

مون هيڏي ساري ڪهاڻي رکي آ، ڪنهن پڙهي ڇو ڪونهي؟

سڀني دوستن جي خدمت ۾ سلام عرض.

اڏري ايندو اڀ مان، اجهو نئون سال،

مان انسان آهيان، آئون هر روز 3 لک 58 هزار هڪ سو 92 ڀيرا جيئان ٿو ۽ هڪ لک 54 هزار 8 سئو 84 ڀيرا مران ٿو۔

دل چوي ٿي ته ويهي رڳو منظر نگاري ڪجي! جڏهن کان برسات پئي آهي آسماني شيشا اف ٿي پيا آهي ... واري جا پردا ڦڙين جي چٽ ۾ ڪري پيا آهن....

هن وقت پنهنجي آفيس ۾ ويٺو آهيا .... خبرون پيو ٺاهيان

هن وقت ٻه ڪتاب پڙهي رهيو آهيان هڪ سفر نامو ٻيو ناول ... سفرنامو الطاف شيخ جو آهي

آءٌ جديد دور ۾ پراڻي سوچ کڻي پيدا ٿيو آهيان. اڳي سچ ڳالهائيندا هئا سين ، هاڻي مان سچ ڳالهائندو آهيان، جيڪو رڳو پنهنجي باري ۾ هوندو، صرف پنهنجي باري، مان هن بلاگ تي جيڪو ڪجھ به لکندس ان نشان به پنهنجو پاڻ کي بڻائيندس، تعريف به پنهنجي ڪندس ۽ تنقيد به پاڻ تي ڪندس. يا وري ڪنهن خيالي ڪردار کي آڏو بهاري ، ان جو مثالي داستان بيان ڪري پيو خيالي ڪردارن کي ذليل ڪندس. مطلب ڳالھ جو اهو ته ڪوشش اها ڪندس ته جيئن ڪنهن دوست، سڄڻ کي منهنجي تحريرن، مضمونن، ڪالمن، لکڻيڻ وغيره مان نقصان نه پهچي.

حق موجود!
اڄ آءٌ پنهنجو پاڻ کي نئين ڄاول ٻار وانگر محسوس ڪري رهيو آهيان، ڪو حج ڪونه ڪري آيو آهيان پر، قدرت جي رنگن ۾ رنگجي تصوف جي دنيا سان رلجي ويو آهيان. ۽ منهنجي تحريرن ۾ اوهان کي پڪو ارادو نظر نه ايندو پر هاڻي کان آءٌ پڪي ارادي سان لکندس ڪوشش ڪري قدرت جي ڪمال جي تعريف ڪريان.

دعائن ۾ ياد!