علي عباس جمالي لعلورائنڪ

هُنَ تاري، هُنَ روُءِ، هُتِ منهنجا سُپرين، سَڄَڻ کٿُورِيءَ بُوءِ، مونکي مُور نه وِسرِئا.

هُنَ تاري، هُنَ روُءِ، هُتِ منهنجا سُپرين، سَڄَڻ کٿُورِيءَ بُوءِ، مونکي مُور نه وِسرِئا.

صورت پسي سڄڻ جي سياڻا به ٿيا چريا، ڇا ٿيو اسان جيها جي ڪي عامي کڻي کريا. نجفي تارڪ

ڇِنَنِ توءِ مَ ڇِنُّ، پاءِ اُميرِي اُنِ سين؛ جي اَوڳڻ ڪَنِئِي، اَسُونهِين! ته تون ڳُڻان ئِي ڳِنُّ؛ پاند جھليو تون پِنُّ، هن سُونهاري سَڱَ ۾

جيئي سنڌ جيئي سنڌي ٻولي