سائين هي دنيا آهي ئي اهڙي جنهن ۾ انسان قدم رکڻ سان ئي ان جو طالب ٿي ڃي ٿو ۽ ان کي ئي هر شي سمجهڻ لڳي ٿو ۔ پر زنگدگي گذراڻ ۽ بندگي جو ثبوت ڏيڻ جي لاء انسان اپهنجو پاڻ کي نه ۽ نه ئي پهنجي پاڻ کان مٿين واري حيثيت کي ڏسي بلڪه پهنجو پاڻ کان
گهٽ حيثيت وارن کي ڏسي ۽ پاڻ کان گهٽ نعمت کي ڏسي ڪري رب جو شڪر ادا ڪري ته مالڪ تهنجا لک احسان تو مون کي انسان بڻايو صحيح سالم بڻآيو پهنجو سڀ نعمتون (اکين جهڙي نعمت ڪنن جهڙي نعمت هن جهڙي نعمت سن نوازيئي ۔۔ ۔ ۔ ۔ و) مان جي غلط نه آهيان ته ان موضوع تي پاڪستان جي هڪ فلم به آهي گڏه جي نالي سان جنهن ۾ گڏه الله پاڪ کان دعا گهرندو آهي مان ڌڪن ٿاٻن ۾ آهيان مون کي جي انسان بڻائين ها ته مان ڪيڏو نه چين سان رهان هان سو اهو انسان بڻجي ويندو آهي پر جڏنهن اهو انسان جي مشڪلاتن کي ڏسندو آهي ته تنگ ي ڪري اهو ئي چوندو آهي ته مالڪ تهنجي خلقت ۾ بيشڪ راز رکيل آهي مان گڏه ئي صحيح آهيان ۔۔۔۔۔۔۔ سو مالڪ تو به تو در باقي اهو چوڻ بلڪل درست آهي ته
هر شخص ڪهاڻي آ ڏک جي نه پڄاڻي آ۔۔۔