بظاهر جيڪي داناه ها سي ديوانا ٿيا اڻـــــلڀ، صدا افسوس آهي ديوانائي ۾ دانا ٿيا اڻلڀ. جتي ساقي نگاهن سان، ڪندا پرڪيف ها، پياري، ڪٿي سي سرزمينون، اڄ هو ميخانا ٿيا اڻـــــلڀ. رڳي ئي فحش گوئي، ۽ رڳي ئي آهي بيهوشي، هئا جي هوش آور، اڄ سي به مستانا ٿيا اڻــــلڀ. مڃي جن دل سان مستن کي ڪيو ٿي اعتراف اُنِجو، اهـــــــا اڄ عقلمندي ۽ هــــــــــو فرزانا ٿيـــــا اڻــــــــــــلڀ. وڃائي واٽ ٿو هرڪو، ويهي ماڻهن جي جهنگل ۾، ضيا جتِ عشق واري هُئي، سي خسخانا ٿيا اڻلڀ. ڪرڻ احســــــان اڄ ڪنهن تي پوڻ آزار ۾ آهي، مڃڻ کي ڏيو ڇڏي پر صرف شڪرانا ٿيا اڻلڀ. اڃان پيري ۽ مخدومي کي تون چنبڙيو پيو آهين، چريا هو نـــــيهن وارا جي ها نـــــــــــذرانا ٿيا اڻلڀ. رڳو تاب ۽ عتاب آهي، رڳو خوف ۽ حراس آهي، اڳوڻا هــــــــــــمنوا ۽ شــــــــان شاهـــــــــــانا ٿيا اڻلڀ. سياست آهي ڪاهي پئي اڄوڪي عشق بازي ۾، اچي خود مــــطلبي ويئي، جوشِ جانان ٿيا اڻلڀ. فقط اڄ شمع ٿي روئي رڙي اي طالب الموليٰ، ڏِيَن جي سر اچي هڪدم سي پروانا ٿيا اڻلڀ