آرزو
سينيئر رڪن
سنڌو ماتا خدا جي خدائي
عبدالحڪيم جروار
جوانيءَ نازڪ ادائون ٿي طلبيون،
پيار ڀريون ڪي نگاهون ٿي طلبيون.
تو لئه ٿين سي خطائون ٿي طلبيون،
تون پاڻ ڏين سي سزائون ٿي طلبيون،
مگر تو وٽان ڪي وفائون ٿي طلبيون.
۽ خدا کان رڳو هي دعائون ٿي طلبيون،
تو ڏي پڄن سي صدائون ٿي طلبيون،
پر ماتا سنڌوءَ کي جيئن سڪل ڏٺم،
تيئن خدا جي خدائي ڀي کُٽل ڏٺم.
لڙ ۾ ليڊر ڪئين لٿل ڏٺم،
ٺيڪن تي ميڙا ڪئين متل ڏٺم،
ڪچهريون اوطارا ڊٺل ڏٺم،
ثقافت جو ٿيندي قتل ڏٺم،
رانديون به ساريون رُٺل ڏٺم،
ڀوريون ۽ ڪاريون ڪُٺل ڏٺم،
صوفيت ۽ سنڌيت سُتل ڏٺم،
ان گھڙيءَ جي ـ ايم اکڙيون ڀل ڏٺم،
پر اميدون ۽ ارادا ته اٽل ڏٺم،
ٿي چيائين ته تاريخ ورجائيندي،
سڀ طوق غلامي جا لاهيندي،
ڌرتي بئنسر بولو پائيندي،
۽ ڪچهريون قائم ڪرائيندي،
اجڙيل اوطاقون وسائيندي،
مُرڪون مهڪون موٽائيندي،
ڀوريون ساريون بچائيندي،
پنهنجي تهذيب ڪلچر ڪاهيندي،
پنهنجا ڍڳا ۽ گاڏيون واهيندي،
واپس ٽوڪ بازيون لائيندي،
درد ڌريائپ جا گھائيندي،
هر ڪا حيوانيت هيسيائيندي،
سڀ کوٽا خبيثي کُٽائيندي،
ان مهل غريب ڏاڍو گھائيندي،
پر ڳوٺ ڳوٺ کي موٽائيندي،
نئون دنيا شور مچائيندي،
منجھيل مذهب سڀ پڙهائيندي،
ڪي پل اڃان ترسو
وقت ايندو اڃان سستو
هر ڳالهه ڳڻي وٺجو،
سلامت خواب سڀئي رکجو،
پر هڪ ڳالهه آ رهجي وئي،
جا ڪئين هوا آ چئي وئي،
توهان واهڙ واهڙ وڃجو،
۽ هي هر ماڻهوءَ کي چئجو،
سنڌ ملڪ آهي پنهنجو
قابض غدار آهي تُنهنجو
غدار جي آهي موتِ سزا
اچو ته ٺاهيون اهڙي فضا
هي حالات گھڻو ڪجھه ڪندا،
پاڻ ڀي ٿيون ڪجھه اڳڀرا،
سنڌو ماتا آهي خدا جي خدائي،
جھيڙيندڙ سان ناهي جدائي،
بس ها رڳو نعرو اهو هڻون،
سنڌ آهي پنهنجو پرڳڻون.
عبدالحڪيم جروار
جوانيءَ نازڪ ادائون ٿي طلبيون،
پيار ڀريون ڪي نگاهون ٿي طلبيون.
تو لئه ٿين سي خطائون ٿي طلبيون،
تون پاڻ ڏين سي سزائون ٿي طلبيون،
مگر تو وٽان ڪي وفائون ٿي طلبيون.
۽ خدا کان رڳو هي دعائون ٿي طلبيون،
تو ڏي پڄن سي صدائون ٿي طلبيون،
پر ماتا سنڌوءَ کي جيئن سڪل ڏٺم،
تيئن خدا جي خدائي ڀي کُٽل ڏٺم.
لڙ ۾ ليڊر ڪئين لٿل ڏٺم،
ٺيڪن تي ميڙا ڪئين متل ڏٺم،
ڪچهريون اوطارا ڊٺل ڏٺم،
ثقافت جو ٿيندي قتل ڏٺم،
رانديون به ساريون رُٺل ڏٺم،
ڀوريون ۽ ڪاريون ڪُٺل ڏٺم،
صوفيت ۽ سنڌيت سُتل ڏٺم،
ان گھڙيءَ جي ـ ايم اکڙيون ڀل ڏٺم،
پر اميدون ۽ ارادا ته اٽل ڏٺم،
ٿي چيائين ته تاريخ ورجائيندي،
سڀ طوق غلامي جا لاهيندي،
ڌرتي بئنسر بولو پائيندي،
۽ ڪچهريون قائم ڪرائيندي،
اجڙيل اوطاقون وسائيندي،
مُرڪون مهڪون موٽائيندي،
ڀوريون ساريون بچائيندي،
پنهنجي تهذيب ڪلچر ڪاهيندي،
پنهنجا ڍڳا ۽ گاڏيون واهيندي،
واپس ٽوڪ بازيون لائيندي،
درد ڌريائپ جا گھائيندي،
هر ڪا حيوانيت هيسيائيندي،
سڀ کوٽا خبيثي کُٽائيندي،
ان مهل غريب ڏاڍو گھائيندي،
پر ڳوٺ ڳوٺ کي موٽائيندي،
نئون دنيا شور مچائيندي،
منجھيل مذهب سڀ پڙهائيندي،
ڪي پل اڃان ترسو
وقت ايندو اڃان سستو
هر ڳالهه ڳڻي وٺجو،
سلامت خواب سڀئي رکجو،
پر هڪ ڳالهه آ رهجي وئي،
جا ڪئين هوا آ چئي وئي،
توهان واهڙ واهڙ وڃجو،
۽ هي هر ماڻهوءَ کي چئجو،
سنڌ ملڪ آهي پنهنجو
قابض غدار آهي تُنهنجو
غدار جي آهي موتِ سزا
اچو ته ٺاهيون اهڙي فضا
هي حالات گھڻو ڪجھه ڪندا،
پاڻ ڀي ٿيون ڪجھه اڳڀرا،
سنڌو ماتا آهي خدا جي خدائي،
جھيڙيندڙ سان ناهي جدائي،
بس ها رڳو نعرو اهو هڻون،
سنڌ آهي پنهنجو پرڳڻون.
