ڦلپوٽا وحيدَ ڪٿي آهين اسانجي اُميدَ ڪٿي آهين سواءِ تُنهنجي ته نٿي سري کپي ٿِي ديدَ ڪٿي آهين مٽ ڀڃڻ جي ڳالهه ڪر يَرَ نئين ڏي نَوِيدَ ڪٿي آهين توکان سواءِ سدائين آ روزو توسان آ عِيدَ ڪٿي آهين ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ صرف تُنهنجو نثار ناز
واه واه سائين واه اصل اوهان فقير سائين جي شان ۾ اهڙو ته پيارو لکيو آهي جو هاڻي ته پڪ سان فقير سائين اچي ويندو۔۔۔ ايڏيون محبتون اوهان جون بس اصل واه واه ڪجي ته به ٿوريون ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ پر اوهان جو اهڙو قرب ڏسي ڪري منهنجي دل به ائين ٿي چوي ته مان به ڪي ست اٺ ڏينهن فورم تان غائب ٿي وڃان۔۔۔۔۔
هيڏانهن وارا جذبا به ڪجه اهڙا ئي آهن، ادا نثار ناز، هڪ ٻيو دوست نالي سلطان پڻ گم آهي جي ڪي ڏس پتو مليوَ ته ٻڌائجو يا وري کيس نياپو اهو ئي ڏجو ته لائجي ته نڀائجي نه ته اصل نه لائجي ... منهنجو جمالو جتن سان هو جمالو ادو فقير موٽي آيو خئير سان ... هو جمالو
سائين توهان جا اهي محبت ڏسي ڪري ته مان پنهنجي پاڻ کي دنيا جو خوش نصيب سمجهان ٿو ۽ دعا ڪيان ٿو ته سڀني دوستن کي توهان جهڙو محسن شفيق دوست ملي توهان جا ٿورا لک لائق اسين سرهان جا گيسو هون صبا بڻجي سنواريون ٿا ڪندا شبنم جي قطرن کي نگاهن سان سلام هون نه ڪنڊن کي کيڪاريون ۽ نه ٿوئر سان رکون ياري مگر رابيل جا نوڪر هون ۽ گلابن جا غلام هون. sindhsalamatsaathsal ادا زاهد اهي اسان فقير هون جو ٻه ٻه ڏينهن ٿا ٽٻي هڻي وڃون توهان کي ڪٿي ٿا اسان ڇڏيون ست اٺ ڏينهن مٺا ادا زاهد مهرباني توهان جي فقير کي ياد ڪرڻ لا۽ sadayeen gud shal judy hujeen سائين نثار ابڙو صاحب توهان جي به مهرباني سائين اسان هون فقير ماڻهون پهريائين ته ڪنهن سان رکون ئي ڪو نه پر جي دوستي رکندا آهيون ته نڀائيندا آهيون سائين دعائن ۾ ياد HaqMojood shal judy hujeen sindhsalamatsaathsal
ادا مخدومي زاهد سومرا توهان دوستن جي محبتن مون رولاڪَ ماڻهوءَ کي ايترو ته قابو ڪيو آهي جو سنڌ سلامت جي پيار واري آستاني تان ڪو سڄڻ هڪ ڏينهن لاءِ به گُم ٿئي ٿو ته اندر ۾ اُڻ تُڻ ٿيو پوي من ۾ هزارين انومان ٿيو پون ته الائي مُنهنجي ڪري اهو مٺو سڄڻ ڪاوڙيو آهي۔ الائي کيس ڪهڙو ڏُک پهتو؟ الائي ڇو ايڏيون ديريون لاتيون ٿس۔ پوءِ تون سمجهين سگهين ٿو اسان اصل بي چين ٿي پوندا آهيون۔ جيستائين سنڌ سلامت جي اڱڻ تي اهو دوست نٿو پهچي تيستائين پيا دُعائون گُهرندا آهيون، پکين کي قاصد ڪري اُڏائيندا آهيون۔ ڇا تُنهنجي دل اها گواهي ڏي ٿي ته ٻه ٽي هفتا هن محبتي اڱڻ کان دُور گُذاري سگهجي ايڏي سگهه تون ساري سگهندين مُنهنجو پيار وساري سگهندين تَلِقِينِ جُدائي يارَ اکين تي مونکان دُور گُذاري سگهندين
