زاهد سومرو
سينيئر رڪن
”انقلابي شاعري“
مايوس ڪٿي ٿيو آهيان، بس راز لڪايان ٿو،
آ دور سجاڳي جو، سمهندي به ڪنايان ٿو.
هي ڪنهن به ڏني آهي، پر گهر کي لڳي آهي،
لڙڪن جي ڦڻنگن سان، مان باهه وسايان ٿو.
مَن ڀڀڙ پوي ڀڙڪي، اوندهه نه رهي جڳ ۾،
مان ڇار ڇنڊي ڇَڄَ سان، ٽانڊن کي گڏايان ٿو.
مَن هٿ جي اشاري تي، مسرور هو يان يان ڪَن
مان گونگن ٻوڙن کي، هي شعر ٻُڌايان ٿو.
مايوس ڪٿي ٿيو آهيان، بس راز لڪايان ٿو،
آ دور سجاڳي جو، سمهندي به ڪنايان ٿو.
هي ڪنهن به ڏني آهي، پر گهر کي لڳي آهي،
لڙڪن جي ڦڻنگن سان، مان باهه وسايان ٿو.
مَن ڀڀڙ پوي ڀڙڪي، اوندهه نه رهي جڳ ۾،
مان ڇار ڇنڊي ڇَڄَ سان، ٽانڊن کي گڏايان ٿو.
مَن هٿ جي اشاري تي، مسرور هو يان يان ڪَن
مان گونگن ٻوڙن کي، هي شعر ٻُڌايان ٿو.
