سار ڪا ساربي آ سار جيان عمر گذري پئي انتظار جيان هار تي هار آ ملي هر دم، جيت ڪا ٿِِِي تڏهن به هار جيان روح منهنجو وڍي ويو آهي تنهنجو لهجو تکو ترار جيان جنهن ۾ ڏيئو نه ڪا قنديل ٻري آءُ اجڙيل انهئِ مزار جيان عمر ڀر ٺوڪرن ۾ آ رهيو پيار منهجو يتيم ٻار جيان آنءُ منيصور خزان جو ٻوٽو آءُ مونتي ڪڏهن بهار جيان
جواب: غزل اسانکي همدردي آهي منصور سيتائي سان، اصل اهڙي حالت ڪنهن عاشق سان جو يار همراه اصل خزان ٿي ويو آهي، چهرو زرد ۽ جسم ٿڌو ٿي ويو آهي ۔۔۔ ابا بس عاشق مجبور آ ۔۔۔ ڇا ڪجي ۔۔۔ غزل ۾ رواني ۽ محبوب جي وڇوڙي رنجايو آهي ۔۔۔ باقي وزن بحر جي خبر پاڻکي نه پوي ۽ پيشڪش ۾ ٿوري سادگي نظر ٿي اچي ۔۔۔ اڄڪلهه هر شاعر پنهنجي شاعري اهڙي ته ٺاهي ٺڪي پيش پيو ڪري جو ماڻهون جو وات پٽجيو وڃي ۔۔۔ خئير ادو منصور ب سکي ويندو آهستي آهستي ۔۔۔ سنڌ سلامت ساٿ سلامت
