غزل
رخسانه پريت
سو ر ج ڏانهن چتـايـو ڇو ٿـا
هـر جـا ئن کي چاهيـو ڇو ٿـا
پـاڻ بڻا ئـي ست رنگ پو پٽ
شـاعر کي ا لجهايو ڇو ٿـا
لفظن مان هٿيار ڪو ٺهندو !
گـيتن کان گهٻرايو ڇو ٿـا
جن کان تنهنجي واٽ وئي وسري
تن لا ء نيڻ وڇا يو ڇو ٿـا
مس مس نيـڻ کنيا سَتُ ساري
هـاڻ اوهـان شـرمـايو ڇـو ٿـا
پنهنجو ٿيـڻـو نـاھ هـو هر هر
ڳـالھ اهـا ورجـايـو ڇـو ٿـا
رخسانه پريت
سو ر ج ڏانهن چتـايـو ڇو ٿـا
هـر جـا ئن کي چاهيـو ڇو ٿـا
پـاڻ بڻا ئـي ست رنگ پو پٽ
شـاعر کي ا لجهايو ڇو ٿـا
لفظن مان هٿيار ڪو ٺهندو !
گـيتن کان گهٻرايو ڇو ٿـا
جن کان تنهنجي واٽ وئي وسري
تن لا ء نيڻ وڇا يو ڇو ٿـا
مس مس نيـڻ کنيا سَتُ ساري
هـاڻ اوهـان شـرمـايو ڇـو ٿـا
پنهنجو ٿيـڻـو نـاھ هـو هر هر
ڳـالھ اهـا ورجـايـو ڇـو ٿـا
