هڪ موالي غربت کان تنگ ٿي پيو سو سوچيائين ته ڇو نه خودڪشي ڪيان، ويچاري وٽ خودڪشي لاٌٌٌ به زهرجي شيشي جيترا پئسا به ڪونه هئا ويو گهر پيتي جو کوليائين ته ڏاڏي سائين جو پراڻو پٽڪو ملي ويس، بس موالي دير ئي ڪو نه ڪئي پٽڪو کڻي ڇت واري پکي ۾ ٽنگيائين ۽ کڻي پاڻ کي جو مڏ تان ٽپ ڏنائين ته پٽڪو ته جڏو هو سو ژڦاٽي پيو موالي وڃي فرش ته ڦهڪو ڪيو، ويچاري ڪپڙا ڇنڊيا چيائين، مرڳو مئو هئس رب بچايو با!
ادا جمالي؛ مٺا، سڀ کان پهريان ته ڪجهه ڏينهن کان تو واري نالي آڏو ڪيڪ جي تصوير ٿي آئي ... لڳي پيو ته اوهانجي ڄم جي تاريخ هئي ... ادا هڪ سال کٽڻ تي افسوس ۽ نئين سال لاءِ دعائون قبول ڪندا ... باقي انسان ته ڄمندا ئي مرڻ لئه آهن سو ڀائڙا اسان سڀني کي آخرت جي تياري ڪرڻي آهي ... اميد ته سرخرو ٿينداسون .. باقي يار مواليءَ وار ٽوٽڪو اصل ٺاهوڪو آهي .... انکي جدا لکي پنهنجي نالي سان کل ڀوڳ واري ڪالم ۾ وجهو ها ته گهڻا دوست انکي پڙهن ها ... بهرحال موالين تي ڪهڙي ميار .... ڪجهه ٻيا به ٽوٽڪا آهن سي انشاء الله ونڊ ڪنداسون ... پنهنجو خيال ڪندا ... khil sahi
ها ها ها ۔۔۔ اهڙي هڪ ڪوشش اسان جي دوست علي علي به ڪئي هئي ۔۔۔۔ پر موالي نه هجڻ جي باوجود ساڳيا ئي جملو سندس کان به نڪتو هو۔۔۔۔ جي سائين موضوع کي الڳ ڪيو ويو آهي۔۔۔۔
lajwab-sharinglajwab-sharinglajwab-sharing asul mattasul mattasul mattasul mattasul mattasul matt shal judy hujeen sindhsalamatsaathsal
وا ادا مون واقعا اهي جملا چيا هئا پر موڻ ڀيرڳ پٽڪو نه پر تو وارو پکو اچي هڳٺ ڪريو هو پر تو کڳ پاڻ وارا جملا به ياد آهين نه ته جنهن مان تو واري ڪانڀو خاني نظر آئي هئي چيو هئي ته مرين ٿو ته مر پر اسان جو پکو ته نه ڀڃون وڃ اها به ڪسر ڪونه ڇڏيندين ۔asul matthall chari
