پيارا سنڌ سلامت جا دوستو۔۔۔ السلام عليڪم ياعلي مدد! دوستو۔۔۔ مرحوم مسرور پنائي جو هڪ ٻيو غزل جيڪو حقيقت ۾ مشاهبت (سونهن) آهي۔۔ سو مان اوهان دوستن سان هتي شيئر ڪريان ٿو۔ پر غزل جي پڙهن کان پهريان هي شعر ضرور پڙهجو۔۔۔۔ مُرليون محبت جون ، ڳوهه اڳيان نه ڳاءِ هُوءَ ڏيندي ڦِڪيون ڦُوڪون، جنهن ۾ لاءُ نه ساءُ واسينگن اڳيان وڄاءِ ته سُرُ سمجهي سِرُ ڏيئنين۔۔۔ غزل وارن جو واهه ڀَاڪُرُ ، ڇوڙي ڇڏيئي ڪُلهن تي، ٿڌڙي هوا نچي پئي، ريشمي چَڳُن تي۔ سرهاڻ تنهنجي ساهن، يا گل ڪٿي ٽڙيا هن، مخمل جيان بَجِ آ ٻانهن، ڄَڻُ ٻُور ٿيو انبن تي۔ ڀلجي پوان ڀِرن تي، ۽ ڪڻڪ جي سنگن تي، موهيڙا ڄَڻُ ڳِٽن تي، پيرون پڪا ڀِٽن تي۔ سُرمو اکين ۾ پائي، لالي لبن کي لائي، ڄَڻُ باک کي نوائي، آندو اٿئي چپن تي۔ چولو چِٽو سبائي، مسرور گُل ڀرائي، سيني رکيئي سجائي، انگور جي ڇُڳن تي۔
ادا تمام بهترين غزل آهي ادا ڀلا توهان مسرور صاحب جو ڪو ڪتاب هٿ ڪيو آهي ڇا تمام بهترين شيئرنگ آهي ادا زاهد ويل ڊنshabashshabashshabashshabash shal judy hujeen lajwab-sharing sindhsalamatsaathsal
فقير سائين اوهان کي مرحوم جي شاعري پسند آئي يا نه؟ باقي ادا ائين ئي سمجهو ته منهنجي سامهون سائين مسرور پنائي جو ڪتاب ئي پيو آهي۔۔۔ بس ادا اوهان جهڙا فقير دوست آهن مڙوئي سنگت کي راضي ڪيون ويٺا آهيون۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
