پروفيسر ڪلياڻ آڏواڻي : شاهه جي رسالي جو نالي وارو مرتبي عالم

[ممتاز علي وگهيو]

​

شاهه جي رسالي جو نالي وارو مرتبي عالم ۔۔۔۔پروفيسر ڪلياڻ آڏواڻي
​

سميرا مختيار

سنڌ ۾ جتي مسلمان شخصيتن پنهنجو پاڻ ملهايو، اتي هندو شخصيتن به پاڻ ملهايو. خاص ڪري علمي، ادبي ۽ تعليمي ميدان ۾ انهن جا نالا نمايان آهن ۽ عبرت جي پهرين ڪوشش ۽ خدمت آهي جو ان انهن عظيم شخصيتن جو هفتو ملهائڻ جو اعلان ڪيو ۽ ڪيئي اهڙا نالا منظر عام تي آندا جن جي باري ۾ تمام گهٽ ڄاڻ هئي ۽ اسان جي نئين نسل کي به انهن جي باري ۾ ڪافي معلومات ملي رهي آهي. ان بهترين سجاڳيءَ واري عمل تي آئون ۽ سنڌ واسي محترم اسد قاضيءَ جي جذبي کي ساراهيندي انهن کي سلام پيش ڪريون ٿا.۔۔۔۔۔۔ انهن هندو عالم اديبن مان سنڌ جي هڪ مشهور هر دلعزيز شخصيت پروفيسر ڪلياڻ آڏواڻي صاحب جن به هڪ آهن۔۔۔۔۔۔پروفيسر ڪلياڻ آڏواڻي داس پٽ مدراس آڏواڻي سنڌي ٻوليءَ جو ناميارو اديب ۽ لطيف سائين جو شيدائي 21 نومبر 1932ع ۾ حيدرآباد سنڌ ۾ ڄائو.ڪلياڻ داس ميٽرڪ حيدرآباد مان ۽ ايم اي ڪراچيءَ مان ڪئي ۽ ترقي ڪندي پروفيسر جي عهدي تي رسيو. 1947ع ۾ ڀارت بمبئي وڃي رهيو.ڪلياڻي آڏواڻي سنڌي نثر ۾ ڪجهه ڪتاب به لکيا، انهن جو تعداد گهڻو نه هوندي به تحقيق، معيار ۽ ڄاڻ ۾ هڪ شاهڪار آهن.ڪلياڻ آڏواڻي کي سنڌ جي ٻولي، سنڌي جي ماڻهن، ۽ خاص ڪري سنڌ جي صوفين سان دلي محبت هئي. ڪلياڻ آڏواڻي جو سڀ کان وڏو ادبي ڪارنامو ”شاهه جو رسالو“ ترتيب ڏيڻ آهي. هن ڪيئي سالن جي محنت ۽ تحقيق کان پوءِ 1958ع ۾ بمبئيءَ مان رسالو شايع ڪرايو. هن رسالي ۾ نه رڳو شاهه ڀٽائي جو ڪلام آهي، بلڪه شاهه جي حياتيءَ جو احوال، شعرن ۽ داستان جو خلاصو ۽ مشڪلن ۽ پراڻن لفظن جي سمجهاڻي پڻ شامل آهي هن جي ترتيب ڏنل شاهه جي رسالي هند توڙي سنڌ ۾ وڏي شهرت حاصل ڪئي. سنڌ ۾ 1976ع ۾ پهريون ڀيرو هن رسالي جي ڇپائي ٿي.آڏواڻي ان جي علاوه به ڪيئي ڪتاب، مضمون، مقالا لکيا جن تي کيس مڃتا طور مختلف ادارن پاران سونا ٻلا ۽ ٻيا انعام مليا. 1994ع مارچ جي 27 تاريخ تي ڪلياڻ آڏواڻيءَ جو روح مالڪِ حقيقيءَ ڏانهن روانو ٿيو.بشڪريه عبرت

 

[ممتاز علي وگهيو]

جواب: شاهه جي رسالي جو نالي وارو مرتبي عالم ۔۔۔۔پروفيسر ڪلياڻ آڏواڻي

پروفيسر ڪلياڻ آڏواڻي جو مرتب ٿيل شاهه جو رسالو هت ڪلڪ ڪري پڙهو

 

[سليمان وساڻ]

ڪلياڻ آڏواڻي:


ڪلياڻ آڏواڻي مشهور عالم ۽ اديب 10 ڊسمبر 1911ع تي حيدرآباد ۾ ڄائو، ورھاڱي کان پوءِ ڀارت ھليو ويو ۽ بمبئي ۾ وڃي رھيو. ھن جي تحقيق جو موضوع سنڌي زبان جا 3 باڪمال شاعر شاھ، سچل ۽ سامي رھيا. ورھاڱي کان اڳ سندس مقالا ۽ مضمون مخزن ڦليلي، رسالي ”سنڌ“ ۽ لطيف ٻاري ۾ شايع ٿيا. انھن کان سواءِ 1946ع ۾ سنسڪرت جي مشھور ڊرامه نويس ڪاليداس جي جڳ مشھور ڊرامي “شڪنتلا” جو ترجمو ڪيائين. جنھن تي کيس سنڌ سرڪار طرفان انعام مليو. ورھاڱي کان پوءِ سندس ٽي مشھور ڪتاب ڇپيا. جن ۾ “شاھ” (1951ع)، “سامي” (1953ع) ۽ “سچل” (1954ع) شامل آھن. ھنن ڪتابن ۾ شاھ، سچل ۽ ساميءَ جي شعرن جو ڳوڙھو تنقيدي اڀياس ڏنو ويو آھي. 1958ع ۾ شاھ جو رسالو مرتب ڪيائين، جنھن ۾ ھر بيت جي معنيٰ ۽ سمجھاڻي انبيت جي سامھون ڏنائين، جنھنڪري ڏاڍو ڪارائتو ثابت ٿيو، ڇاڪاڻ ته ان کان اڳ شاھ جي رسالي جي سولي سمجھاڻي ڏنل نه ھئي ۽ ڪن رسالن ۾ ته مک لفظن جي معنيٰ به ڏنل ڪا نه ھئي. ھن رسالي تي مرتب ۽ محقق کي سنڌي ساھت منڊل بمبئي طرفان 1958ع ۾ گولڊ ميدل مليو، ان کان پوءِ ڪلياڻ آڏواڻي شاھ جو رسالو مڪمل صورت ۾ مرتب ڪري 1966ع ۾ ڇپايو. ان رسالي تي کيس 1967ع ۾ سنڌي سميلن بئنگلور طرفان گولڊ ميدل ڏنو ويو. سچل جي ڪلام جي سلسلي ۾ ڪتاب “سچل” کان سواءِ ٻيو ڪتاب “سچل جو چونڊ ڪلام” به لکيائين، جيڪو ساھتيه اڪادمي نئين دھلي 1979ع ۾ ڇپيو. مذڪوره ايوارڊن ۽ انعامن کان سواءِ 1968ع ۾ ساھتيه اڪادمي نئين دھليءَ طرفان “شاھ جو رسالو” تي کيس انعام مليو. 1970ع ۾ ڀارت سرڪار جي تعليم کاتي کيس روس ۽ فرانس جو دورو ڪندڙ ڊيليگيٽس ۾ شامل ڪري دوري تي موڪليو. اھا ڊيليگيشن صرف ٽن اديبن تي مشتمل ھئي، ان کانسواءِ ڪيترن ئي علمي، ادبي، ثقافتي ۽ تعليمي ادارن جو اعزازي ميمبر ٿي رھيو، جن ۾ ساھتيه اڪادمي دھليءَ جو سنڌي صلاحڪار بورڊ، ڀارتي گيان پيٺ جو سنڌي صلاحڪار بورڊ ۽ بمبئي ۽ پونا يونيورسٽين جي سنڌي شعبي جو بورڊ آف اسٽڊيز شامل آھن. “شڪنتلا” جي ترجمي کان پوءِ ڀارت ۾ 1973ع ۾ ديوان محي الدين جو فارسي مان سنڌيءَ ۾ ترجمو ڪري ڇپايائين. ان کان علاوه سندس شاعريءَ جو ڪتاب “راز و نياز” 1960ع ۾ ڇپيو، جڏھن ته “روحاني مشاھدا” 1979ع ۾ ڇپيو.

ڪلياڻ آڏواڻيءَ ان کان علاوه ڪتابن جا مقدما ۽ مھاڳ به لکيا ۽ تنقيدي نوعيت وارا مضمون به تحرير ڪيائين، جن ۾ “ميگھدوت” (نانڪ رام ميرچنداڻي 1947ع)، “ساميءَ جا سلوڪ” (سامي/1947ع) ۽ “سڪ جي سوغات” (رام پنجواڻي/1959ع) شامل آھن.

تشريحي تنقيد ۾ “شاھ جو رسالي جون تشبيھون” (سنڌو/ فبيروري 1944ع)، “سامي جي سلوڪن جون تشبيھون” (سنڌو/ مئي 1944ع ۽ “شاھ جو عاشقانه ڪلام” (سنڌو/ سيپٽمبر 1946ع) شامل اٿس. جڏھن ته سوانح حياتي تنقيد ۾ “سھڻو انسان عزيز” (نئين دنيا/سيپٽمبر 1971ع) شامل آھن. ڪلياڻ آڏواڻي 17 مارچ 1994ع ۾ ديهانت ڪري ويو. ڏنل شاهه جي رسالي منتخب ۽ مفصل جا سنڌ ۾ ڪاٺياواڙ ڪتاب گهر، برهان ڪتاب گهر، روشني پبلڪيشن، سنڌي ساهت گهر وغيره ڪيترائي ايڊيشن ڇپايا آهن ۽ سنڌ ۾ سندس شاهه جي رسالي ڇاپي ۽ وڪري ۾ رڪارڊ ٽوڙيو آهي.

انسائيڪلوپيڊيا سنڌيانا تان ورتل
__

 

[سليمان وساڻ]

شاهه جي رسال جي مرتب، محقق، ليکڪ، اديب ۽ پروفيسر ڪلياڻ آڏواڻي جي ورسيءَ تي سندس سار

 

[سليمان وساڻ]

ڪلياڻ آڏواڻي : سنڌي ٻوليءَ جو برک عالم ۽ شاهه جو شارح

رکيل مورائي

سچ پچ سنڌ ماضيءَ ۾ خوش نصيب رهي آهي، جنهن اهڙا سڀاڳا پٽ چڻيا آهن، جن جي لڇڻن تي اڄ سنڌي قوم فخر ڪري ٿي. اها ٻي ڳالهه آهي ته اڄ سنڌ پنهنجي ئي پيٽ-ڄڻين جي عملن کان شرمساري محسوس ڪري رهي آهي، پر يقين آهي، مستقبل ۾ ائين نه هوندو. اهڙي نيڪ خواهش انسان ذات کي ڪرڻ گهرجي ۽ ائين اسان سنڌين کي به.
پر سنڌ گهڻي ڀاڳن ڀري ڌرتي به آهي، جنهن اهڙن پٽن کي جنم ڏنو جن سندس شان کي اوچو ڪيو ۽ زندگيءَ جي آخري ساهه کڻڻ تائين هو اهڙي ڪوشش ڪندا رهيا.
ڪلياڻ آڏواڻي، سنڌ ۾ ئي هڪ قابل اديب طور سڃاپجڻ لڳو هو. سندس ڪي مضمون ”سنڌو“ رسالي، ”ڦليلي“ ۽ ڪاليج جي مئگزين ”لطيف ٻاريءَ“ ۾ ڇپجي چڪا هئا. سندس پهريون ڪتاب اوڻيهه سؤ ڇائيتاليهن ۾ شايع ٿيو جيڪو اڄ جي دنيا ۾ مشهور ناٽڪ طور سڃاتو ٿو وڃي. اهو آهي مهاڪوي ڪاليداس جو ناٽڪ ”شڪنتلا“، جنهن تي سنڌ حڪومت کيس انعام به ڏنو. ڪلياڻ آڏواڻي جو شاهه سائينءَ تي پهريون ڪتاب اوڻيهه سؤ ايڪونجاهه ۾ ڇپيو جنهن کان اڳ سنڌي تنقيد ۾ فقط گربخشياڻي صاحب جو لکيل ڪتاب ”مقدمي لطيفي“ ڇپيل هو.
شاهه سائينءَ تي لکيل ڪتاب کان پوءِ اوڻيهه سؤ چوونجاهه، ۾ سندس سچل تي ڪتاب ڇپيو، جنهن کان اڳ سندس ”سامي“ صاحب تي لکيل ڪتاب به گهڻي مڃتا ماڻي چڪو هو.
ڪلياڻ آڏواڻي صاحب جهڙو برک عالم به اوڻيهه سؤ اٺيتاليهن ۾ سنڌ ڇڏي هند لڏي ويو، جتي پهرئين ڪلياڻ ڪئمپ ۾، پوءِ هڪ هوٽل ۾ رهيو، پوءِ سيان ڪالوني ممبئي ۽ آخر سنڌ واڙي ممبئيءَ ۾ اچي رهيو. هند ۾ هو شروع کان ئي جئه هند ڪاليج سان جڙيل رهيو ۽ اتان اوڻيهه سؤ ڇاهتر ۾ رٽائر ٿيو. هند ۾ ڪلياڻ آڏواڻي صاحب کي اهو اعزاز حاصل آهي ته هن جو ترتيب ڏنل ”سچل جو چونڊ ڪلام“ نالي ڪتاب مرڪزي ساهتيه اڪيڊميءَ شايع ڪيو. پر سچ اهو آهي ته هن عالم جي کاتي ۾ اهم ترين ڪم اهو آهي، جيڪو ”شاهه جو رسالو“ جي صورت ۾ معنيٰ ۽ تفسير سان هندستان ڪتاب گهر ڇپايو جنهن جو پهريون ڇاپو اوڻيهه سؤ اٺونجاهه ۾ ڇپيو، جنهن سندس نالي کي پر لڳائي ڇڏيا ۽ ان ئي ڪم تي کيس مرڪزي ساهتيه اڪيڊمي اوڻيهه سؤ اٺهٺ ۾ پنهنجي اعليٰ ادبي انعام سان نوازيو. سنڌي پڙهندڙن مان شايد گهٽ پڙهندڙن کي اها خبر هوندي ته هن شاعري به ڪئي آهي، جنهن جو مجموعو اوڻيهه سؤ سٺ ۾ ”راز و نياز“ جي نالي سان ڇپيو آهي. پر آڏواڻي صاحب جا ٻيا سڀ پهلو شاهه سائين واري ڪم جي ڪري لڪيل ئي رهجي ويا آهن. ٻي طرح هن سنڌي عالم کي نه رڳو سنڌي شعر جي باريڪين جي ڄاڻ هئي پر هو فارسي ڄاڻندڙ هڪ اهڙو عالم هو جنهن کي علم عروض جي به ڄاڻ هئي ته اسلامي فلسفي تي به هو اٿارٽي ڄاتو ويندو هو.
شاهه، سچل ۽ ساميءَ تي لکيل سندس ڪتاب انهيءَ علم بابت مثال آهن، جن ۾ عربي، فارسي سان گڏ هتان جي ٻين ٻولين جي شعر جا حوالا پڻ گهڻا اچي وڃن ٿا، جن مان هن عالم جي علم ۽ ساڳئي وقت ٻين ٻولين، ادب ۽ شاعريءَ بابت پڻ ڄاڻ پوي ٿي.
ڪلياڻ آڏواڻي صاحب کي ٻن ڌيئرن ۽ هڪ پٽ جو اولاد ٿيو، جن سان گڏ هو ممبئيءَ ۾ آخر تائين رهيو ۽ آخري ساهه کڻڻ تائين هو لکڻ پڙهڻ سان جڙيل رهيو. ارڙهين مارچ اهو اڀاڳو ڏينهن آهي جنهن ڏينهن هن سنڌي، اردو، فارسي ۽ سنسڪرت جي عالم اسان کان موڪلايو.
اڄ هو پاڻ موجود نه آهي پر سنڌي اساسي/ ڪلاسڪي شاعرن تي جڏهن به ڪجهه حوالي طور ڏسڻ جي گهرج پوي ٿي ته ٻن شخصن جا نالا ئي پهرين پهرين اکين اڳيان ايندا، جن کي لکڻ لاءِ به هڪ احترام گهرجي ۽ اهي احترام لائق نالا آهن؛ ڊاڪٽر هوتچند، مولچند گربخشاڻي ۽ پروفيسر ڪلياڻ آڏواڻي. هيءُ سنڌي عالم سنڌ کان ڪڏهن به نه وسرندا، ٻنهي مان هڪ گربخشاڻي صاحب ته سنڌ ۾ هوندي ئي وفات ڪئي پر هڪ عالم ڪلياڻ آڏواڻي صاحب کي هڪ ڊگهي جلاوطني ڏسڻي پئي پر هو جلاوطن هوندي به پنهنجي ڌرتيءَ کان روحاني طور ڌار نه ٿيو. اڄ کيس ياد ڪندي سندس پورهئي ۽ شخصيت کي ڏسندي ڀٽائي سائينءَ جو اهو ئي بيت ياد ٿو اچي، جيڪو آڏواڻي صاحب جي پسند جو بيت آهي، جيڪو هن بار بار استعمال ڪيو آهي ته:

دلبر هن دنيا ۾، وڃي رهندو واس.

 

[محمد ع سومرو]

مان ڪلياڻ آڏواڻئ جو بگاڙيل شاھ سائينء جو رسالو ڏٺو آ پڙهيو آ جنھن ۾ شاھ سائين جي بيتن کي مسخ ڪيوٿئين