رسول بخش دائودپوٽه
سينيئر رڪن
پڇڻ هو هو آيو
پنڌ پيار جا ڪي...
سڪ جو سفر ۽
محبت ۾ معراج......
......ڏکيا هي هن رستا...
ڪري ڪين سگھندين
چيو هو مان هن کي
چيائين ته ڪهڙي ڪرين ڳاله تون ٿو اڄ جي دنيا ۾ سڀ کان
محبت.........
وڏو ڪم آ سولو.......
موبائل ۾ ڏس تون
پتا پيار جا ڪي ...
.کڻي هڪ ٿو رسجي ته ٻيو تيار آهي
......
ان کا به اڳتي دنيا
انٽر نيٽ جي آ
سوين ۽ هزارين حسن جون پريو ڏس
آتيو هن لکڻ لئي سر پيار جاڪي
ويٺي ويٺي سڀ ڪجھ ملي ٿو وڃي جت
وساري ڇڏيو سڀ.......
پويان ......پيچرا پيار جا ته
وحشتن جي وس ٿي
سسئي سفر ڪيا....
۽
ليلا لاء مجنون برن ۾ هو باندي،
ميهار لئي
سهڻي......
ٽپي ڪوئي ڏکاين جو درياءِ........
مومل جي ماڙي تي راڻي جون ريهون.......
جبل کي ڪو ٽوڙي ڪڍيو کير فرهاد ....
اهي قصا سڀڪهاڻيون نه گهرجن
هتي منٽ سيڪڊ ۾ ملي ٿي محبت......
نيون ۽ نڪوريون ڪٽورين کين سان
حسن جون ڪي ديويون
سڀئي گڻ حسن جا
ڪري ساڻ ويٺيون
ڪرن ٿيون الاپون ......
عشق لاءِ آتيون .........
رنگت انهن جي اجرو جيئن کير
۽
برفاني پوشاڪ پهريل
پهاڙي....
قداور کپي يا سنهڙي سوپاري
اهي سونهن جون سڳنڌ ۽ سلوڻيون
سندا تيار آهن
اچڻ لاءِ آتيون ....
ملڻ لاءِ مانديون.......
ٻڌي هي ته مون کي
ٿيو ڏک ته ڏاڍو
۽ پوءِ
ٻڌائي ڇڏيومانس هن کي..........
هي سڄو۽ سڀ تنهنجو عشق ڪين آهي
حوس ۽ شهوت جي پچر تون ڪرين ٿو..........
محبت ته معصوم اهي يار ٿيندي .....
هر ڪنهن سان ناهي تيار ٿيندي ....
هميشه ئي هڪ تي رهي ٿي هي باندي
اهائي ته هن جي دنيا دوست آهي
مجازي حقيقت ڪندي روپ آهي
.......
پنڌ پيار جا ڪي...
سڪ جو سفر ۽
محبت ۾ معراج......
......ڏکيا هي هن رستا...
ڪري ڪين سگھندين
چيو هو مان هن کي
چيائين ته ڪهڙي ڪرين ڳاله تون ٿو اڄ جي دنيا ۾ سڀ کان
محبت.........
وڏو ڪم آ سولو.......
موبائل ۾ ڏس تون
پتا پيار جا ڪي ...
.کڻي هڪ ٿو رسجي ته ٻيو تيار آهي
......
ان کا به اڳتي دنيا
انٽر نيٽ جي آ
سوين ۽ هزارين حسن جون پريو ڏس
آتيو هن لکڻ لئي سر پيار جاڪي
ويٺي ويٺي سڀ ڪجھ ملي ٿو وڃي جت
وساري ڇڏيو سڀ.......
پويان ......پيچرا پيار جا ته
وحشتن جي وس ٿي
سسئي سفر ڪيا....
۽
ليلا لاء مجنون برن ۾ هو باندي،
ميهار لئي
سهڻي......
ٽپي ڪوئي ڏکاين جو درياءِ........
مومل جي ماڙي تي راڻي جون ريهون.......
جبل کي ڪو ٽوڙي ڪڍيو کير فرهاد ....
اهي قصا سڀڪهاڻيون نه گهرجن
هتي منٽ سيڪڊ ۾ ملي ٿي محبت......
نيون ۽ نڪوريون ڪٽورين کين سان
حسن جون ڪي ديويون
سڀئي گڻ حسن جا
ڪري ساڻ ويٺيون
ڪرن ٿيون الاپون ......
عشق لاءِ آتيون .........
رنگت انهن جي اجرو جيئن کير
۽
برفاني پوشاڪ پهريل
پهاڙي....
قداور کپي يا سنهڙي سوپاري
اهي سونهن جون سڳنڌ ۽ سلوڻيون
سندا تيار آهن
اچڻ لاءِ آتيون ....
ملڻ لاءِ مانديون.......
ٻڌي هي ته مون کي
ٿيو ڏک ته ڏاڍو
۽ پوءِ
ٻڌائي ڇڏيومانس هن کي..........
هي سڄو۽ سڀ تنهنجو عشق ڪين آهي
حوس ۽ شهوت جي پچر تون ڪرين ٿو..........
محبت ته معصوم اهي يار ٿيندي .....
هر ڪنهن سان ناهي تيار ٿيندي ....
هميشه ئي هڪ تي رهي ٿي هي باندي
اهائي ته هن جي دنيا دوست آهي
مجازي حقيقت ڪندي روپ آهي
.......
