[JUSTIFY]هڪ ڏينهن ملا نصيرالدين ڪنهن ويران علائقي مان هلندو پئي ويو ته رستي تي اُڃ ۽ بک سبب سندس حالت ڏاڍي خراب ٿي ويئي ۽ ذري گهٽ بيهوش ٿيڻ تي هو ته اوچتو سندس نظر ڪجهه ماڻهن تي وڃي پيئي، جيڪي ماني کائڻ ۾ مشغول هئا. هو به ٽپ ڏيئي پنهنجي گهوڙي تان هيٺ لٿو ۽ بنا ڪنهن دير مدار جي، انهن جي وچ ۾ وڃي ويٺو. ويٺل ماڻهن مان هڪڙي ڄڻي ڏانهس نهاري، پڇيو ته ”ميان، اسان منجهان ڪهڙي سان واقفيت اٿيئي ؟“ ملا نصيرالدين کاڌي جي طرف اشارو ڪري چيو ته ”ادا، هن سان!“ [/JUSTIFY]
جواب: اسان منجهان ڪهڙي سان واقفيت اٿيئي؟“ ها ها ها ها ۔۔۔ هل ڙي ملان نصيرالدين ۔۔۔ اهي اٿي فقيرن جا ڪم ۔۔۔ فقير ڦلپوٽي جي ته خبر ناهي پر علي علي مان اها اميد آهي جو هو بين الاقوامي فقير آهي ۔۔۔ ها باقي زاهد سومرو به ان فهرست ۾ آهي جو سندس جي سڃاڻپ به اهڙين شين سان ضرور هوندي ۔۔۔ باقي ملان نصر الدين ۽ وتايو فقير به لڳي ٿو ته ڀائر هئا پاڻ ۾ ۔۔۔ درويشن جا عمل به درويشي ۔۔۔ سهڻو خيال ۔۔۔ کل جي پويان فطرت جو هڪ اصول بيان ٿيل آهي، سنڌي جي پهاڪي جيئان ته ”بک نه پڇي ٻوڙ ۔۔۔ ننڊ نه پڇي هنڌ“ انڪري بکايل ماڻهون کي سڀ کان وڌيڪ ضرورت بک ختم ڪرڻ جي هوندي آهي، باقي اصول ۽ مذهب يا سماجي ٻڌڻ پو ۔۔۔ لک ٿورا ونڊ ڪرڻ جا
جواب: اسان منجهان ڪهڙي سان واقفيت اٿيئي؟“ معنى ته فقير انهن ڪم جا ماهر آهن خير ملا نصير به واهه جو ڪم ڪيو۔ اسان به اهوئي ڪنداسسون۔
