ملهار ، نوجوان سنڌي شاعرن جي انهيءَ ٽهيءَ سان واسطو رکي ٿو جنهن ٽهيءَ سنڌي شاعريءَ کي نوان دڳ ، نوان رجحان، نوان روپ ۽ رنگ ڏيڻ سان گڏوگڏ شاعريءَ جو پاڙون پنهنجي ڌرتيءَ ۾ وڌيڪ پختيون ڪيون آهن. ان ٽهيءَ جي شاعرن جي شعور کي روشني شاهه لطيف وٽان ملي، کين شيخ اياز جهڙو آفاقي شاعر پنهنجي سامهون سرواڻ طور نظر آيو ۽ انهن ساڳئي نقشِ قدم تي ڏات جي ڌرتيءَ تي پير پاتا آهن تڏهن ته سندن قدمن ۾ مضبوطي ۽ حوصلن ۾ بلندگي ڏسڻ ۾ اچي ٿي ۽ اهي خوبيون اسان کي ملهار سنڌيءَ جي شاعريءَ ۾ به ملن ٿيون. سندس شاعريءَ ۾ شعور جي پختگي، فڪر جي گهرائي، لفظن جي سادگي ۽ مقصد جي چٽائي ملي ٿي. ملهار جي هن مجموعي ” ماڪ موتي ياد جا “ ۾ اسان کي غزل، وايون، چوسٽا، ڏيڍ سٽا ۽ نظم ملن ٿا. انهن سڀني صنفن ۾ ملهار جي شاعري اثرائتي نموني اظهار ڪري ٿي. مشهور رومانوي شاعر (Keats) هڪ هنڌ شاعريءَ متعلق لکيو آهي ته ” شاعريءَ کي ائين هجڻ گهرجي جو پڙهندڙ کي اهو محسوس ٿئي ڄڻ هن جا پنهنجا بلند ترين خيال ڪنهنن ٻئي جي زباني ظاهر ٿيا آهن ۽ اهڙيون ئي بي شمار سِٽون سان کي ملهار جي شاعريءَ ۾ ملن ٿيون جن ۾ اسان کي پنهنجون وِڃايل يادون ۽ سپنا ڏسڻ ۾ اچن ٿا. اهي اسان جي اندر ۾ ، سوچن جي ساگر ۾ ، ارتعاش يا تحريڪ جون لهرون پيدا ڪن ٿا جن سان اسان جي من اندر ماٺيون ٿي ويل ساروڻيون وري جاڳي پون ٿيون.
(مهاڳ مان کنيل هڪ ٽڪڙو)
