راشد قريشي
سينيئر رڪن
سائين هڪ ننڍڙي ڪوشش ڪئي اٿم، پهنجي انهن پرديسي دوستن جي نانءُ جيڪي ڪڏهن ڪڏهن ڪمري جي ڪنهن انڌيري ڪوني ۾ ويهي ڪري پهنجن جي ياد ۾ اشڪن جا موتي پنهجي تنهائيءَ جي نانءُ ڪندا آهِن۔
.....................................
پيَشيوَر شاعر نه آهيان، وزن ۾ ضرور گهٽتائيون هونديون، اِن ڪري لفظن کان وڌيڪ خيال تي توجهّ ڏيندا۔
پهنجي مُلڪ کان ٿي ويو آهيان پري
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
پرديس ۾ دِلڙي ڪونه سري
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
جنهن ڀاءُ ۽ ڀيڻ سان ڪُڏندو هُيُس
وڙهندو به هُيُس ٺَهندو به هُيُس
سا ياد ذهن تان ڪيئن لهي
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
اڄ روح کي ڏاڍي ڇِڪَ لڳِي
مونکي بابا جي آ سِڪَ لڳِي
ڪوسو نه سندس کي واءُ لڳي
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
اڄ سار امڙ جي جي لولِين جي
۽ مِٺڙين مِٺڙين ٻولين جي
دل روئي پئي آ ياد ڪري
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
سڀ دوستَ ويا سڀ يار ڇُٽا،
۽ بچپن وارا پيار ڇُٽا
چند ڪاغذ جي ٽُڪڙَن جي ڪري
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
هر ڪنهن جو بُرو انجام ڏِسي
هِن شهر ۾ قتلِ عام ڏِسي
ايڏو ظُلم ڏِسي ٿو هانءُ ڏَري
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
دِلڙي اَفسُرده ٿيندي آ
راشد کي دانهُون ڏيندي آ
هل ڳوٺ هَلوُن هِي شهر ڇڏي
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
پرديس ۾ دِلڙي ڪونه سري
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
جنهن ڀاءُ ۽ ڀيڻ سان ڪُڏندو هُيُس
وڙهندو به هُيُس ٺَهندو به هُيُس
سا ياد ذهن تان ڪيئن لهي
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
اڄ روح کي ڏاڍي ڇِڪَ لڳِي
مونکي بابا جي آ سِڪَ لڳِي
ڪوسو نه سندس کي واءُ لڳي
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
اڄ سار امڙ جي جي لولِين جي
۽ مِٺڙين مِٺڙين ٻولين جي
دل روئي پئي آ ياد ڪري
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
سڀ دوستَ ويا سڀ يار ڇُٽا،
۽ بچپن وارا پيار ڇُٽا
چند ڪاغذ جي ٽُڪڙَن جي ڪري
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
هر ڪنهن جو بُرو انجام ڏِسي
هِن شهر ۾ قتلِ عام ڏِسي
ايڏو ظُلم ڏِسي ٿو هانءُ ڏَري
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
دِلڙي اَفسُرده ٿيندي آ
راشد کي دانهُون ڏيندي آ
هل ڳوٺ هَلوُن هِي شهر ڇڏي
مونکي گهر ڏاڍو ٿو ياد اچي،
.....................................
پيَشيوَر شاعر نه آهيان، وزن ۾ ضرور گهٽتائيون هونديون، اِن ڪري لفظن کان وڌيڪ خيال تي توجهّ ڏيندا۔
