سنڌي ساهتيه جون ڀارتي هستيون

جواب: سنڌي ساهتيه جون ڀارتي هستيون

مهرباني ادا سليمان بهترين ونڊ لاءِ، محترم نند ڪمار صاحب جن جي ذريعي سندن سميت پوري هندوستان جي سنڌي قوم کي منهنجا سلام ضرور ڏيندا۔ طاهر سنڌي

 

جواب: سنڌي ساهتيه جون ڀارتي هستيون

جڏهن ڪنهن قوم جو ڪو هڪ وڏو حصو وقتي ستم ظريفين سبب هجرت ڪري ڪنهن ٻي ملڪ ۾ وڃي رهي ٿو ته سندن قومي حيثيت ختم ٿيڻ جا خدشا تمام گهڻو وڌي وڃن ٿا ۔۔۔ سنڌي واڻيا جڏهن سنڌ مان پاڪستان ٺهڻ ۽ جان جي خوف جهڙين مجبورين سبب لڏي ڀارت هليا ويا ته سندن سڀ کان وڏو نقصان ٿيو،، پنهنجا اباڻا ڪک ڇڏي، مال ملڪيت ڇڏي، ملڪي آبهوا ڇڏي جڏهن ڀارت پهتا ته نئين سر پاڻ کي زنده رکڻ جا جتن شروع ڪيائون ۔۔۔

انسان مالي طور تي ته اڄ يا صبحاڻي وري پيرن تي اچي بيهي ٿو پر سندس قومي سڃاڻپ ۽ ٻوليءَ جي ختم ٿيڻ جا انديشا وڌي وڃن ٿا ۔۔۔ اهو ئي ٿيو، ڀارت ويل سنڌين کي ڪا هڪ جاءِ رهڻ لاءِ نه ملي انڪري ڇڙوڇڙ رهڻ سبب ٻولي ۽ قومي سڃاڻپ وڃائڻ لڳا ۔۔۔۔

پر هي جيڪي مٿي ڏنل محترم ۽ ڏاهن سنڌي اديبن جا نالا آهن، انهن مڙسي ڪر سنڌي ٻوليءَ کي نج پج رکڻ جي جاکوڙ شروع ڪئي ۔۔۔ ۽ ان ڪوشش ۾ ڪيترائي يادگار ڪم ڪيا، جن ۾ سنڌي ٻوليءَ کي ڀارت ۾ قومي درجو ڏيارڻ، يونيورسٽيون ۽ تعليمي ادار قائم ڪرڻ، ريڊيو، اخبارون، رسالا ۽ فلمون ٺاهڻ، ڪتابن جي ڇپائي ۽ ادبي گهرجن کي پوري ڪرڻ جا بندوبست ڪيا ۔۔۔ ان سبب اڄ به ڀارت ڏانهن ويل سنڌي اڃان سنڌ ۽ سنڌيت سان جڙيل آهن ۔۔۔

پر جيئن ته قوم جو وجود هوندو آهي ڌرتيءَ سان انڪري هنن مٿي سنڌ سڄڻن جي اڻ ٿڪ جدوجهد جي باوجود، سنڌي واڻين جو نئون نسل سنڌيت کان پري ٿيندو وڃي ٿو ۽ ٻين ثقافتن ۾ گڏجندو وڃي ٿو ۽ آهستي آهستي سنڌيت کان وانجهيل ٿيندو وڃي ٿو ۔۔۔ ڪجهه عرصو وڌيڪ اها حالت رهي ته هندستان ۾ سنڌي صرف نالي ماتر هوندا ۔۔۔

اسين سنڌ سلامت پاران ڀارت ۾ سنڌ ۽ سنڌيت لاءِ ڪم ڪندڙ سڀني ڏاهن کي خراج عقيدت پيش ڪندي ۔۔۔ سلام ڪريون ٿا ۔۔۔ ۽ کين لک شاباسون جو هو ايترين مجبورين جي هوندي به سنڌي ٻوليءَ کي بچائي سگهيا آهن ۔۔۔

لک ٿورا دوست سليمان سهڻي ونڊ جا ۔۔۔​

 

واه زبردست تمام گهڻي خوشي ٿي
اهو ڏسي ته هنڌ جن سنڌي سٻاجهڙن سنڌي ٻولي کي هندستان ۾ قومي ٻولي جو درجو ڏياريو ۔۔۔۔ اسان وران کي به انهن کان ڪجهه سکڻ گهرجي
تمام بهترين لاجواب ونڊ

 

هند جي سنڌي اديبن جي باري ۾ جامع رپورٽ ، سنڌي ڏاهن اديبن جا جا تعارف، سهڻي سهيڙ آهي ۔

 

هي سڀ عظيم انسان هئا،هي جتي ب رهيا اتي سنڌ ء سنڌين کي ن وساريائون،ڪيرت ٻاٻاڻي کي اگر هند جو سائين گي ايم سيد ڇئجي ت ب ڪو وڌاء ناهي۔۔

 

مٿي تحرير ۾ سائين ابڙو صاحب جن لکيو آهي ته هندوستان ۾ سنڌين کي ڪا هڪ جا رهڻ لا نه ملي سگهي ۽ هو ڇڙوڇڙ ٿي ويا۔
ڏٺو وڃي ته هت وري اسان وٽ ان جي بلڪل برعسڪس ڪم ٿيو، جو هندوستان جي دهلي جي ٺڳن کي وري اسان جا وڏا وڏا شهر تحفي طور حوالي ڪيا ويا!
ڪيڏي نه ستم ظريفي آهي، بلڪل سنڌي قوم جي اها وڏي بدبختي هئي، جنهن جا نتيجا اسان اڻويھ سئو ستر کان به اڳ کان وٺي اڄ تائين ڀوڳي رهيا آهيون۔۔۔